بزرگنمايي:

آریا جوان - تسنیم / یکی از چهره‌های شاخص تاریخ اسلام مسلم بن عقیل بود. پدرش پسر عمو و از صحابه پیامبر(ص) بود. وی در دوران خلافت امیرالمؤمنین علیه‌السلام و در جنگ صفین حضور داشت و در دوران امامت امام حسن مجتبی از یاران با وفای ایشان به شمار می‎رفت. (رجال طوسی، ج1، ص96) و بالاخره در دوران امامت امام حسین از یاران و شیعیان ایشان بود تا اینکه هنگام قیام حضرت با ایشان به سوی مکه رفتند.
زمانی که اهل کوفه به امام حسین علیه‌السلام نامه نوشتند و از ایشان درخواست کردند خلافت را بر عهده بگیرد؛ امام علیه‌السلام به آنها نامه نوشتند: « وَ قَد بَعَثتُ إلَیکم أخی وَ ابنَ عَمّی وَ ثِقَتی مِن أهلِ بَیتی مُسلِمَ بنَ عَقیلِ بنِ أبی طالِبٍ وَ قَد أمَرتُهُ أن یکتبَ إلَی بِحالِکم وَ رَأیکم وَ رَأی ذَوِی الحِجا وَ الفَضلِ مِنکم وَ هُوَ مُتَوَجَّهٌ إلی ما قِبَلَکم إن شاءَ اللّهُ تَعالی وَ السلام وَ لا قُوَّهَ إلّا بِاللّهِ فَإِن کنتُم عَلی ما قَدِمَت بِهِ رُسُلُکم وَ قَرَأتُ فی کتُبِکم فَقوموا مَعَ ابنِ عَمّی وَ بایعوهُ وَ انصُروهُ وَ لا تَخذُلوهُ‏ »؛ یعنی برادرم، پسرعمویم و فرد مورد اعتماد از خاندانم، مسلم بن عقیل بن ابی طالب را به سوی شما فرستاده‌ام و به او دستور داده‌ام که وضع شما و نظرتان و دیدگاه عقلا و بزرگان را برایم گزارش کند و او در حال حرکت به سوی شماست ـ إن شاء اللّه تعالی ـ والسلام و هیچ توانی، جز به [یاری ]خداوند نیست. اگر شما بر همان نظری هستید که فرستادگان شما آورده اند و در نامه هایتان خوانده‌ام ، پس با پسرعمویم همراهی و با او بیعت و نیز یاری‌اش کنید و تنهایش مگذارید.» (دانشنامه امام حسین(ع)، ج4، ص 408-411)
امام در این فراز از دعا مسلم را با عنوان « ثِقَتی مِن أهلِ بَیتی » یاد می‌کنند. فرد مورد اعتماد خاندان اهل بیت علیهم‌السلام. دستیابی به این مقام به سادگی حاصل نمی‌شود مگر اینکه آن فرد پله‌های رشد را پله به پله بالا آمده باشد و در مسیر خداوند مجاهدت‌ها و تلاش‌های فراوان از خود به خرج داده باشد که البته سابقه و کارنامه مسلم گویای همین امر بود. در واقع وقتی امام معصوم به فردی اعتماد می‌کنند، گویای همان تعبیر امام حسین علیه‌السلام در کربلا و خطاب به اصحابش است که فرمود «امر شما امر من و رأی شما رأی من است».
اما زمانی که در این ایام (نهم ذی الحجه) خبر شهادت مسلم بن عقیل به امام حسین علیه‌السلام رسید، حضرت بسیار ناراحت و گریان شدند و بعد از گفتن «إنا للّه و إنا إلیه راجعون» فرمود: « لا خَیْرَ فِی الْحَیاهِ بَعْدَکُمْ ؛ بعد از شما هیچ خیری در زندگی نیست». نزدیک به این عبارت را در نقل قولی از امام حسین علیه‌السلام خطاب به فرزند شهیدشان علی اکبر علیه‌السلام اینطور فرمود « علَیَ الدُّنیا بَعْدَکَ الْعَفا ؛ بعد از تو خاک بر سر این دنیا.» این عبارات گویای آن است که هر یک از یاوران امام حسین علیه‌السلام رکنی در دنیا محسوب می‌شدند که حامی دین خدا بودند و شهادت هر یک از ایشان ثُلمه و رخنه‌ای جبران‌ناپذیر در جهان اسلام ایجاد می‌کرد.