بزرگنمايي:

آریا جوان - خراسان /همسرم همیشه و در همه موارد بین من و خودش تبعیض قائل می‌شود، همیشه حق به جانب است و اگر من اعتراضی کنم (که ترجیح می‌دهم نکنم،) سعی می‌کند من را توجیه کند؛ مثلا روز مادر حتی اگر اقساطی هم شده برای مادر و خواهرش کادو می‌گیرد اما برای مادر من می‌گوید: ندارم یا گرفتارم. بارها خانواده من از او مقداری پول قرض خواسته اند اما همسرم به من معترض شده که چرا به من می‌گویند پول بده، اما تا خانواده خودش می‌گویند، به سرعت هرطور که شده فراهم می‌کند، این اواخر هم خیلی بددهن شده و موقع دعوا هر حرفی به من می‌زند، درضمن من بسیار آدم مهربانی هستم تا الان یک بار هم به ایشان بی‌احترامی نکردم اما همسرم بارها من را جلوی بچه‌هایم خرد کرده است.
این که شما مورد بی‏مهری و رفتارهای تخریبی همسر خود قرار گرفته‏اید، نشانۀ خوبی نیست و مطمئناً تاثیرات منفی بر شما خواهد گذاشت به ویژه اگر این الگو ادامه داشته باشد و تنش‏ مسائل ارتباطی کم نشود. البته این که همسر شما از شما حرف‏شنوی کمی دارد یا به اصطلاح درست‏تر، تحت نفوذ شما نیست؛ مشکل بیش از 60 درصد مردان است. بنابراین روی صحبت در این مسئله بیشتر همسرتان است. ولی از آنجایی که شما مسئله را طرح کرده‏اید چند توصیه برای شما دارم:
* انسان‌ها همه به احترام و دوست داشته‌شدن نیاز دارند و نشانه یک ازدواج موفق این است که با وجود کم و کاستی‌های همسرتان، خوبی‏ها و نقاط قوت وی در نظر شما بر نقاط ضعف او بچربد. پس همسرتان را باور داشته باشید، حتی اگر با او اختلاف دارید. 
*درباره آنچه شما را عصبانی و ناراحت می‏کند در یک فضای کم تنش به راحتی حرف بزنید و هر چه می‏توانید گله کنید! اما انتقاد نکنید. فرق گله و انتقاد این است که در گله و شکایت شما به رفتار خاصی از همسر خود اعتراض می‏کنید ولی در انتقاد، اشتباه رایج این است که رفتار منفی همسرتان را به صفات و خصایص شخصی او نسبت می‏دهید و با این کار، او بیشتر علیه شما در صدد مقابله‌به‌مثل بر می آید یا در لاک دفاعی فرو می‏رود یا با خشم زیاد واکنش نشان می‏دهد. این جمله که «چرا به موقع در مهمانی خانوادگی حاضر نشدی و همۀ ما را منتظر گذاشتی!» با این جمله که «چقدر آدم بی‏ملاحظه‏ای هستی! یا چقدر نسبت به دیگران بی‏مسئولیت هستی » بسیار متفاوت است. اولی گله و دوّمی انتقاد است. 
* به نیازهای عاطفی همسرتان توجه کنید. یعنی طی روز همیشه وقت‏هایی برای پرس و جو از او و حالش و حتی کارها و استرس‏های روزمره بگذارید. این کار به تصفیه روحی همسرتان کمک می‏کند و تنش‏های حاشیه‏ای زندگی، کمتر به رابطۀ شما کشیده می‏شود.
* در مسائل مربوط به رابطۀ نابرابر همسرتان با خانوادۀ خود و خانوادۀ شما، سعی کنید به همسرتان نشان دهید که مسئله فقط کمک وی یا امتیاز دادن همسرتان نیست که شما به آن اعتراض دارید بلکه این مسئله حاکی از این است که این را نشانۀ احترام به خود می‏دانید و حتی این ممکن است جزو رویاهای دور و دراز زندگی‏تان باشد. به هر حال، در پشت این گونه اختلاف‏ها، همواره رویاها و ارزش‏هایی هستند که ممکن است نه برای شما کاملاً روشن باشد و نه برای همسرتان. ولی اگر در جوی آرام و ملایم همسرتان را متوجه اهمیت پنهان این مسئله کنید، شاید او راحت‏تر منطق کارها و خواسته‏های شما را بداند. البته شما نیز باید نسبت به همسرتان این گونه باشید.

در نهایت توصیه می‏کنم که خودتان را ابراز کنید تا همسرتان بداند که شما هم حقوقی طبیعی دارید و او حق ندارد با شما بدرفتاری کند. چون این گونه رفتارها در نهایت هر چقدر هم صبور و مهربان باشید، بذر رفتار تلافی جویانه را می‏کارد و این نه به نفع شما، نه ایشان و نه هیچ کس دیگری است. اعتراض به حق شما، نشانۀ تعهد شما به ایشان و زندگی زناشویی تان است، لذا از راه صحیح اعتراض‏تان را نسبت به مسائل پیش بکشید و ایشان و خودتان را نسبت به حل مشترک مسائل ملزم کنید.
نویسنده : مصلح میرزایی روانشناس بالینی از انستیتو روان‌پزشکی