بزرگنمايي:

آریا جوان - خراسان / پسری 23 ساله هستم. دامادمان که تقریبا یک سال است به خانواده ما اضافه شده، جایی در دلم ندارد و حس خوبی به او ندارم. نمی‌توانم مثل برادرهایم دوستش داشته باشم. راهنمایی کنید که بتوانم ارتباط بهتری با او برقرار کنم.
پاسخ مشاوره
مخاطب‌گرامی، گفته‌اید نمی‌توانم دامادمان را مثل برادرهایم دوستش داشته باشم. این‌که برادرهای‌تان را خیلی دوست دارید، یک امر بدیهی است زیرا سال‌ها در کنار هم بوده و لحظات شادی و غم را با هم تجربه کرده‌اید و به هم انس گرفته‌اید. بنابراین این یک امر طبیعی است و معمولا برای همه اتفاق می‌افتد. توجه داشته باشید که مقایسه‌کردن میزان علاقه به برادرهایتان یا هر یک از اعضای دیگر خانواده با فردی بیرون از خانواده مانند داماد صحیح نیست.
بر ویژگی‌های مثبت تمرکز کنید
در دیدارها و مراودات خود با دامادتان از او یک شخصیت مثبت و دوست‌داشتنی در ذهن خود ایجاد کنید و بیشتر بر ویژگی‌های مثبت و جنبه‌های خوب شخصیت وی تمرکز داشته باشید. توجه داشته باشید که قرار نیست داماد شما یک انسان بی‌عیب و نقص باشد و ممکن است مثل خود شما و همه انسان‌های دیگر در کنار ویژگی‌های مثبت و نقاط قوت خود ضعف‌ها و ایرادهایی هم داشته باشد ولی آن‌چه مهم است کمرنگ دیدن این خصوصیت‌ها و بزرگ‌نمایی خوبی‌هاست زیرا عیب جویی و بزرگ‌نمایی نقاط ضعف باعث می‌شود که به‌تدریج یک شخصیت منفی و غیرقابل‌تحمل از او در ذهن شما نقش ببندد. بنابراین شایسته است که با سعه صدر و مثبت‌اندیشی با وی روبه‌رو شوید.
توقع نابجا نداشته باشید

اگر انتظار دارید که دامادتان در ذهن شما هم ردیف اعضای خانواده نقش ببندد، یک توقع نابجاست زیرا هیچ فردی نمی‌تواند جایگاه اعضای خانواده را در قلب شما به دست بیاورد. البته این به معنی نپذیرفتن و دوست‌نداشتن دیگران نیست ولی هر کسی در جایگاه خودش باید مورد قبول و دوست داشتن واقع شود. بنابراین سعی کنید این عضو جدید خانواده را به عنوان شوهر خواهرتان بپذیرید و دوست بدارید نه به عنوان برادر.
برای صمیمی‌شدن عجله نکنید
اتفاقی که بین شما و دیگر اعضای خانواده‌تان از لحاظ شکل گیری عواطف و صمیمیت احساسات در مدت23 سال رخ داده، نمی‌تواند در یک مدت زمان کوتاه و آن هم درباره یک شخص جدید تکرار شود. بنابراین برای صمیمی‌شدن با دامادتان عجله نکنید و هیچ‌گاه از خودتان و ایشان توقع چنین احساسی نداشته باشید. همواره سعی کنید به تفاوت‌های فردی و خانوادگی توجه داشته باشید و با صبر و حوصله توام با مثبت‌اندیشی و گذشت رفتار کنید.
نویسنده : دکتر حسین محرابی | ‌ روان‌شناس و مدرس دانشگاه