بزرگنمايي:

آریا جوان - آخرین خبر / مشاور حقوقی سریال «آقای قاضی» درباره این سریال گفت: نزدیک به 10 سال قاضی دادگستری بودم. اکنون نیز حدود سه سال در شغل وکالت مشغول هستم.
مهدی رنجگری، مشاور حقوقی سریال «آقای قاضی» در گفتگو با خبرنگار آخرین خبر از شرایط تولید این سریال گفت. در ادامه بخش هایی از این گفتگو را بخوانید:

*از چه زمانی مشاور حقوقی سریال قاضی هستید؟
در فصل یک این سریال در شغل قضاوت بودم و در فصل دو عملاً به شغل وکالت مشغول بودم. 
در سریال آقای قاضی شخصیت «بهزاد خلج» تقریبا برگرفته از خاطراتم بود و به نوعی رفتارهای ایشان تقریبا رفتارهای خودم پشت میز قضاوت بود. برای باورپذیرکردن نقش قاضی گاهی از بقیه همکارانمان، بعضی از رفتارها را رفتار سازی کردیم. در نتیجه تقریبا شخصیت آقای قاضی برآمده از همان اموری بود که خودم انجام می دادم. به طور مثال یک نفر شروع به دروغ گفتن و یا نگاه زیر چشمی کردن میکرد که معمولاً این موارد را من خودم در شعبه انجام می‌دادم.
 خود موضوعات هم در اغلب موارد یا پرونده‌هایی بود که خود من داشتم و یا پرونده هایی که اصطلاحا من خودم سناریو سازی میکردم. مثلا یک نفر در شعبه به عنوان شاکی یا متهم می آمد، موضوع این باشد و اینجا قاضی باید این سوالات رو بپرسد و به این صورت کشف حقیقت کند و در نهایت گره آن به این صورت باز شود، تعلیق آن باید اینطور باشد. در اصل کاری که من به عنوان مشاور در این پروژه انجام می‌دادم دیالوگ سازی برای قاضی بود و اینکه شخصیت قاضی به چه صورتی میخواهد به یک حقیقت برسد.
* در ابتدای سریال نوشته شده که داستان‌ها کاملاً بر اساس واقعیت هستند، آیا صددرصد این داستان‌ها واقعی هستند یا توسط نویسندگان نوشته شده اند؟
داستان ها برگرفته از واقعیت ها هستند. یعنی مراجعه کننده در خصوص پرونده طلاق و یا در موضوع هبه در سیستم های قضایی وجود دارد اما دراماتیز و یا دیالوگ سازی هایش قاعدتاً منطبق با پرونده نیست.
* آیا شما اطلاع دارید به جز آقای بهزاد خلج چه بازیگرانی کاندید بازی در نقش آقای قاضی بودند؟
 یکی از کسانی که تایید میکرد، آیا این فرد میتواند نقش قاضی رو بازی کند یا خیر، من بودم.چندین نفر را پیشنهاد دادند. چون می‌خواستیم نقش قاضی، باورپذیر باشد شخصیت‌هایی از بین قضات بودند. یعنی طرف خودش قاضی بود. اما به نظر من نمی توانست این نقش را خوب بازی کند. اما بهزاد خلج را که اولین بار دیدم، شاید در سه چهار دقیقه اول که شروع به بازی کرد، من گفتم این آدم میتواند. از طرف دیگر به یک نوعی بازیگردانی بهزاد خلج با من بود.
 مثلا من بهزاد خلج را داخل شعبه میبردم و به ایشان می گفتم: ببین من چطور سوال و جواب میکنم، چطور پرونده را ورق میزنم. مثلا ورق زدن پرونده های محاکم همیشه از آخر به اول است نه از اول به آخر و یا گاهی اوقات به او می گفتم باید با نگاه، طرف مقابل را کنترل کنی. شوخی‌هایی که کاملاً جدی است یعنی شما خیلی جدی صحبت می‌کنید و مخاطب این طنز پنهان شما رو نمیبیند. به طور مثال جایی که طرف را صدا می‌کند و میگوید، بیا جلو و این برگه را امضا کن، در ادامه طرف مقابل می گوید این چی هست و امضا میکند. بعد میگوید الان من بالای این برگه نوشته ام شما 100 میلیارد تومان بدهکار هستید، چرا امضا کردی؟ یه طنز پنهان در آن وجود دارد ولی کاملا جدی. 
آقای سجاد مهرگان و آقای کیومرث مرادی در تکمیل شخصیت بهزاد خلج بسیار تاثیر گذار بودند. یعنی من بهزاد را در محیط های محاکم میبردم، در ادامه کارگردانی سجاد مهرگان و بازیگردانی کیومرث مرادی تکمیل کننده بود.
*در ابتدای سریال چالشی بین آقای قاضی و مسئولین قوه قضاییه و مسئولان بالادستی بود، اینها واقعیت داشت یا خیر؟
آن هم شاید برگرفته از خاطرات خود من بود. میتوانم بگویم بخشی از اتفاقاتی که برای من در مجموعه افتاده بود که البته طبیعی هم هست و اتفاقات نادر و چیز عجیبی نیست. بعضا نهادهای نظارتی ممکن است برای قاضی پرونده نکاتی داشته باشند. خب قاضی هم ممکن است مسائلی داشته باشد و این برخوردها در داخل سیستم طبیعی است و ما سعی کردیم این را هم نشان دهیم. چون در بسیاری از موارد مردم از تنش های داخل مجموعه اطلاع ندارند. در حالی که بالاخره ممکن است برای یک قاضی هم پرونده‌ای تشکیل شود و از جهت انتظامی باید به آنجا مراجعه و پاسخگو باشد. قسمتی از آن دیالوگ ها هم برگرفته از خاطرات خودم یا بقیه همکارانم بود. در واقع منطبق با واقعیت بود. اینطور مسائل پیش می آید که بخواهیم به آن بپردازیم.
*چه طور شد که سریال آقای قاضی تولید شد؟
من آن زمان مشاور رئیس مرکز رسانه قوه قضاییه بودم. سناریوهای مختلف می آمد که ما بخواهیم به یک نوعی پای کار بمانیم تا کار تولید شود. من زمانی که در مجموعه دستگاه قضایی بودم، اولین چیزی که در آن احساس خلع میکردم، حوزه رسانه‌ای قوه قضاییه بود که در این زمینه مشکل و مسئله داریم. چرا ما نمی‌توانیم مسائل حقوقی رو با یک زبان و با یک هنر درست به مردم منتقل کنیم این اولین مسئله بود.
این باعث شد که من در کنار کار قضائی، فعالیت در حوزه رسانه را شروع کنم و با سواد صفر رسانه‌ای وارد شدم شروع به وقت گذاشتن در حوزه رسانه کردم. مدتی در معاونت پیشگیری قوه، بعد در مرکز رسانه قوه قضاییه که اساساً درام و ساختارهای یک اثر رسانه ای را بشناسم. چندین کار هم برای تیزر تولید شد. در سال 97یا 98 آقای احمد شفیعی به همراه سجاد مهرگان به قوه قضائیه آمدند. خب آنها با تیم‌های مختلف صحبت کرده بودند که ما می خواهیم چنین کاری رو بسازیم. حسب سمتی که من داشتم، این کار به بنده ارجاع شد. من هم با این دوستان صحبت کردم و احساس کردم صحبت آنها متفاوت با گروه های دیگری است که قبلا آمده بودن. پیشنهاد من به مجموعه این بود که پای این کار بایستیم تا ساخته شود. شاید این پیشنهاد تا زمان عملیاتی شدن قریب به یک سال و خورده‌ای طول کشید. چون باید از قسمت های مختلف تاییدیه میدادند. این کار، کار نویی بود. اینکه اصلا شخصیت قاضی، بازیگر باشد یا قاضی واقعی. کارهای مشابهی قبلا در شبکه آموزش به همین نحو ساخته شده، اما شکست خورده بود. نگرانی وجود داشت که این کار شکست بخورد. جلسات متعدد با آقای سجاد مهرگان برگزار شد. صحبت و همفکری کردیم. آقای احمد شفیعی هم کم و بیش بودند. در نهایت به این ساختار و چهارچوب رسیدیم. زمانی که کار شروع به تولید شد، باز هم همه تردید داشتند که آیا این کار می تواند قوه قضاییه رو خوب نشان دهد؟ منظور از خوب نشان دادن این است که در رسانه ما همیشه باید یک قاضی خوب را نشان بدهیم که سیستم قضایی مان هم درست شود و مردممان هم آگاه شوند. رسانه باید یه گام جلوتر باشد. در نهایت این کار برای تولید استارت خورد. آقای سجاد مهرگان و آقای احمد شفیعی واقعا پای این کارایستادند. در فصل یک بهزاد خلج هم اولین تجربه جدی بازیگری اش بود. قبلا بازیگری داشتند ولی می توان گفت در این نقش تجربه جدیدی بود. 
اگر بخواهم یک جمع بندی کلی داشته باشم، سریال آقای قاضی نیاز جامعه ایران است. ما گنجینه ای از داستان‌های مردم در پرونده‌هایی که تشکیل داده می شود را داریم. ما این مسائل را به صورت آموزش به مردم نمیدهیم و همان پرونده ها مجدد تشکیل میشود.
 من اعتقاد دارم همین سریال آقای قاضی قطعاً در کاهش جرایم و ارتقای آگاهی مردم صددرصد موثر بوده و هست و در بازخوردهایی که ما میگیریم، نشان داده می شود. مثلا اگر فردی می خواست قراردادی را امضا کند، خود به خود آن درام و داستان آقای قاضی در ذهنش مرور می شود.