بزرگنمايي:

آریا جوان - سریال «پنگوئن» از جایی آغاز می‌شود که فیلم سینمایی «بتمن» (2022) به پایان رسید؛ ماجرای سریال در همان شهر و همان دنیای فانتزی می‌گذرد اما با این تفاوت که این بار خبری از خود بتمن نیست. در واقع این سریال بیشتر ماجرای ضدقهرمان‌هاست تا قهرمان‌ها.
به گزارش فرادید، در سریال «پنگوئن» که به عنوان یک اسپین‌آف از فیلم «بتمن» به کارگردانی مت ریوز ساخته شده، کالین فارل در نقش شخصیت اصلی یعنی اوزوالد کابی‌پات (ملقب به پنگوئن) ایفای نقش کرده است. این سریال با روایت پیچیده و داستان مهیج و جذاب خود بینندگان را در دنیای تاریک و پرتنش شهر گاتهام غرق می‌کند. در واقع همانطور که منتقدان (با لحن کاملا مثبت) اشاره کرده‌اند، این سریال بیش از آنکه یک اثر کمیک‌بوکی باشد، به یک درام مافیایی پرتعلیق شباهت دارد و به نمایش مهیج و در عین حال عمیق قدرت و فساد می‌پردازد.
«پنگوئن» داستانی را روایت می‌کند که در پی حوادث ویرانگر گاتهام در انتهای فیلم «بتمن» آغاز می‌شود. با مرگ کارمینه فالکونه، رئیس جنایتکار، گاتهام دچار خلاء قدرت شده و در هرج و مرج فرو رفته است. در این شرایط پنگوئن در تلاش است تا جایگاه خود را در این دنیای خشن پیدا کند. او که به عنوان یک گانگستر میان‌رده شناخته می‌شود، در جستجوی قدرت و احترام، با مافیاها و جنایتکاران دیگر دست و پنجه نرم می‌کند. این تلاش‌ها به او اجازه می‌دهد که در دنیای خطرناک گاتهام خود را به عنوان یک بازیگر اصلی معرفی کند.
شخصیت پنگوئن در این سریال به طور قابل توجهی عمیق‌تر و پیچیده‌تر از نسخه‌های قبلی خود است. فارل با بازی فوق‌العاده و تغییر ظاهری غیرقابل شناسایی خود، احساسات و چالش‌های درونی شخصیت ضدقهرمان را به خوبی به تصویر می‌کشد. او در کنار شخصیت سوفیا فالکونه (با بازی کریستین میلیوتی) که از آسایشگاه آرکهام آزاد شده و به دنبال انتقام برادرش است، رابطه‌ای پیچیده و تنش‌زا را شکل می‌دهد.
یکی از نقاط قوت این سریال، داستان‌پردازی قوی و بدون توقف آن است. «پنگوئن» از ابتدا تا انتها بیننده را در حالت تعلیق نگه می‌دارد و با پیچش‌های متعدد، جذابیت خود را لحظه به لحظه اضافه می‌کند. این سریال به راحتی می‌تواند به عنوان یک درام جنایی مستقل از دنیای کمیک‌ها در نظر گرفته شود، زیرا هیچ قهرمان خیالی در آن وجود ندارد و تمام شخصیت‌ها به شکل انسانی و با مشکلات واقعی نمایش داده می‌شوند.
به علاوه، کارگردانی کریک زوبل و تولیدکنندگان سریال به خوبی لحن تاریک و غم‌انگیز آن را حفظ می‌کند. این فضای تاریک، با جزئیات بی‌رحمانه‌ای که از زندگی در گاتهام نشان می‌دهد، به تماشاگر احساس واقعی‌تری از ترس و اضطراب می‌دهد.