بزرگنمايي:

آریا جوان - تسنیم / انسان موجودی چندبُعدی است که دارای ابعاد جسمانی، روحانی و برزخی است. هر یک از این ابعاد دارای پیچیدگی‌ها و لایه‌های متعددی است که به هم تنیده شده‌اند. رشد و تکامل هر بُعد نیازمند تغذیه‌ای متناسب با ماهیت و ویژگی‌های آن بُعد است. از این رو، انسان نه تنها باید به تأمین نیازهای جسمانی خود بپردازد، بلکه ضروری است برای تغذیه جنبه‌های معنوی خود برنامه‌ریزی دقیق و مستمر داشته باشد، تا بتواند به کمال و تعالی حقیقی دست یابد.
وجود آداب معنوی در تمام ادیان، به دلیل تقویت همین ابعاد روحانی انسان است و در واقع راهکاری برای پرورش و تعالی روح محسوب می‌شود. این آداب، انسان را به سوی ارتباط عمیق‌تر با خالق، پاک‌سازی درون، و رسیدن به آرامش و معنای والاتری در زندگی هدایت می‌کنند. از نماز و دعا گرفته تا روزه و مراقبه، هر یک از این اعمال معنوی، پلی است میان انسان و سرچشمه نور و رحمت الهی که در تمامی ادیان به شکل‌های مختلف معرفی شده است.
اتصال به مقامات معنوی نیز یکی دیگر از راهکارهای تغذیه و تقویت ابعاد روحانی انسان است. این ارتباط، از طریق تلاش برای دستیابی به مراتب بالاتر معنویت، نزدیکی به مقربین درگاه خدا و بهره‌گیری از تعالیم و ارشادات آنان محقق می‌شود. چنین اتصالی می‌تواند انسان را به سوی روشن‌بینی، طهارت قلب، و ادراک عمیق‌تر از حقایق هستی سوق دهد. علاوه بر این، ارتباط با مقامات معنوی، الهام‌بخش انسان در مسیر مبارزه با هوای نفس، گذر از موانع دنیوی و دستیابی به آرامش و رضایت باطنی است.
این اتصال به انسان‌های مقرّب که در زمره برگزیدگان و رشدیافتگان درگاه الهی قرار دارند، چشمه‌هایی از نور و هدایت را به روی انسان‌ها می‌گشاید و از این طریق به انسان طهارت می‌بخشد و او را در مسیر اصلاح و تکمیل ابعاد معنوی‌اش یاری می‌دهد. این انسان‌های الهی، به عنوان واسطه‌های فیض و نمونه‌های عینی عبودیت خالص، انسان را با حقایق ناب الهی آشنا کرده و او را به سوی قرب الهی هدایت می‌کنند. این شیوه، همان طریقی است که خداوند از ابتدای خلقت انسان در نظام هستی قرار داده است. خداوند اراده فرمود که مخلوقات از طریق انسان‌های متصل به خدا مسیر عبودیت و تعالی را بپیمایند. از همان زمانی که آدم علیه‌السلام را آفرید و او را خلیفه خود در زمین قرار داد، این سنت الهی آغاز شد.
بر این اساس، انسان‌ها باید برای رشد و کمال، به این واسطه‌های الهی متصل شوند و از انوار هدایت و معرفت آنان بهره‌مند شوند. این اتصال، راهی برای دریافت رحمت الهی و تقویت پیوند معنوی با پروردگار است که زمینه‌ساز تعالی و سعادت ابدی خواهد بود. خداوند در این مسیر حتی حجت‌های خود را مجهز به معجزاتی خاص کرد تا تفاوت آنان با سایر انسان‌ها را اینگونه در معرض نمایش بگذارد؛ در این مسیر، آنان که متصل به جریان وحی شدند، رشد یافته و در دنیا و آخرت سعادتمند شدند. اما کسانی که دل به هدایت‌های خدا از طریق خوبان بشر ندادند، در دنیا سرگردان شدند، مسیرشان را گم کردند و اسیر شیطان و لشکریان جنی او شدند.
در کشور ما، به برکت گسترش اسلام و به ویژه مکتب نورانی تشیع، زمینه‌های بهره‌مندی از هدایت‌های الهی از طریق خاندان وحی بیش از پیش فراهم شده است. آیین‌های مذهبی نظیر ماه مبارک رمضان، ماه محرم، ایام فاطمیه، و همچنین اماکن مقدسی مانند حرم امام رضا علیه‌السلام، حرم حضرت معصومه سلام‌الله علیها، و سایر بقاع متبرکه، دروازه‌هایی به سوی اتصال به آسمان هستند. این آیین‌ها و اماکن مقدس، فرصت‌هایی بی‌نظیر برای تعمیق ارتباط با خداوند، پاک‌سازی روح، و تقویت ابعاد معنوی انسان فراهم می‌کنند.
این فضاها و مناسبت‌های مقدس، نه تنها باعث تقویت باورهای دینی و روحیه عبودیت می‌شوند، بلکه به عنوان بسترهایی برای بازنگری درونی و تجدید عهد با ارزش‌های الهی عمل می‌کنند. هر یک از این برنامه‌ها و مکان‌ها، فرصتی است تا انسان به یاد خداوند بیفتد، از زنگارهای دنیوی رهایی یابد، و دل و جان خود را با انوار الهی روشن کند. این سرمایه‌های معنوی، ریشه در تعالیم اهل‌بیت علیهم‌السلام دارند که چراغ راه بشریت در مسیر کمال و سعادت‌اند.
بنابراین اتصال به انسان‌هایی که در اوج قرب خدا هستند، به معنای شرک نیست بلکه قاعده‌ای است که خداوند با ارسال 124 هزار پیامبر و 14 نور مقدس در عالم قرار داد. ابلیس اولین موجودی بود که این قاعده را نپذیرفت و قصد داشت خدا را از غیر از طریقی که او می‌خواهد، عبادت کند، اما خداوند او را از درگاهش راند و تا قیامت مغضوب خدا شد. در واقع خوب است بدانیم که نبرد اول، جنگ با برگزیده‌ی خدا بود، همچنان که نبرد پایانی در آخرالزمان، جنگ با بهترین برگزیده‌ی خدا، موعود انبیاء و منجی بشریت است.