بزرگنمايي:

آریا جوان - راسان /مدیر میانی یک شرکت بزرگ هستم. موقع صحبت کردن برای نیروها در جمع، مدام تپق می‌زنم و گاهی رشته کلام از دستم در می‌رود. این مسئله برایم خوب نیست و اذیتم می‌کند. راهنمایی ام کنید. 
مخاطب گرامی، درباره مشکل شما باید بگویم که ترس از صحبت کردن در جمع، جزو شایع‌ترین ترس‌هاست؛ به طوری که حتی درصد زیادی از سخنوران بزرگ هم قبل از رفتن به جایگاه سخنرانی دچار ترس و هیجان منفی هستند. در هر کاری لازم است که با عده دیگری از افراد در ارتباط باشیم؛ افرادی که باید ما را لایق، توانا و قابل اعتماد تشخیص دهند. این ارتباط، تنها زمانی شکل خواهد گرفت که بتوانید به راحتی و با آرامش صحبت کنید و اما چند توصیه به شما:
این مشکل قدم به قدم بهبود می‌یابد
مهارت صحبت‌کردن در جمع به صورت قدم به قدم بهبود می‌یابد، بنابراین نباید از خودتان انتظار تغییر یک شبه و تبدیل شدن به یک سخنور قهار را داشته باشید. ابتدا از صحبت کردن برای جمعی کوچک شروع کنید و به تدریج این کار را در مقابل تعداد بیشتری از مردم انجام دهید. صحبت کردن در برابر پنج نفر با صحبت کردن در برابر 100 نفر کاملا متفاوت است. از تعداد کم شروع کنید و ببینید که با چه تعداد از افراد اضطراب‌تان بیشتر می‌شود. پس از آن، به مرور تعداد افرادی را که برای‌شان صحبت می‌کنید، افزایش دهید تا دیگر احساس ناراحتی نداشته باشید. با این کار، روزی خواهد رسید که دربرابر صدها نفر شنونده هم مشکلی برای صحبت کردن نخواهید داشت.
یک شروع مقتدرانه داشته باشید
فرقی نمی‌کند که برای چه کسانی و در کجا صحبت می‌کنید، چه برای همکاران و چه برای ارباب‌رجوع‌ها. باید صحبت‌تان را با قدرت آغاز کنید. آهسته حرف‌زدن از همان ابتدای کار، اشتباهی بزرگ است. اگر چنین شروعی داشته باشید، دیگر امید چندانی به تغییر آن نیست، بنابراین باید از همان اول با صدای بلند، رسا و پرانرژی صحبت کنید.
دنبال بی‌عیب بودن نباشید
فراموش نکنید که حتی سخنرانی خیلی خوب هم به‌طور حتم بی‌عیب و نقص نخواهد بود. چیزی که حتی از بی‌عیب و نقص بودن صحبت‌های شما مهم‌تر است، این است که خودتان باشید. در هنگام سخن گفتن، تصویر خاص خودتان را به نمایش بگذارید و به طور جدی از تقلید کردن پرهیز کنید. نحوه سخن گفتن مخصوص به خودتان را طراحی و فقط از آن پیروی کنید.
از اهمیت ارتباط چشمی غافل نشوید
در این ارتباط، هر یک از مخاطبان شما باید احساس کند که شما به او نگاه می‌کنید و با وی حرف می‌زنید. ذهن شما باید باز باشد و برای دریافت توجه و اعتماد آن‌ها آماده باشید. اگر به راستی خواستار برقراری چنین ارتباطی باشید، دیگران شما را می‌پذیرند و تمایل شما به برقراری ارتباط را حس خواهند کرد. هنگامی که این ارتباط وجود داشته باشد، شما احساسی خوشایند و تاثیرگذار در دیگران به وجود خواهید آورد.
نویسنده: فرزانه شهریاردوست | ‌ کارشناس‌ارشد روان‌شناسی‌بالینی