بزرگنمايي:

آریا جوان - صبا / بازیگر نقش سهراب سریال «سوجان» گفت: طی سال های اخیر سریال‌های جنایی و درام بسیاری از تلویزیون‌ پخش شده و جای قصه‌های عاشقانه نوستالژیک مثل «سوجان» در تلویزیون احساس می شد.
 بهادرزمانی، بازیگر نقش سهراب در سریال «سوجان» درباره علت پذیرش این نقش گفت: به علت طولانی بودن سریال «سوجان» امکان خواندن همه داستان وجود نداشت به همین دلیل خلاصه ای از داستان را برای من توضیح دادند. بعد از شنیدن داستان احساس کردم سهراب کاراکتری است که می توانم چیزی به آن اضافه کنم ضمن اینکه کارگردان به دنبال بازیگرانی بود که به کاراکترها نزدیک باشند و این موضوع برای من با اهمیت بود. البته دوری طولانی مدت از خانواده برایم سخت بود ضمن اینکه می دانستم زمان تولید فیلم معمولا بیشتر از تایم پیش‌بینی شده پروژه خواهد بود ولی خاطرات خوشی که از چنین سریال‌هایی در ذهن داشتم باعث شد به بازی در این پروژه علاقه‌مند شوم.
به گفته او، طی سال های اخیر سریال‌های جنایی و درام بسیاری از تلویزیون‌ پخش شده و جای چنین قصه‌های عاشقانه و نوستالژیک احساس می شد ضمن اینکه سهراب نقش اول مثبت فیلم است و این هم دلیل دیگری برای پذیرش این نقش بود.
نباید مخاطب را سوپرایز کرد
بازیگر نقش سهراب درباره سریال «سوجان» با بیان اینکه فیلمنامه باید به گونه ای باشد که مخاطب بتواند داستان سریال را پیش‌بینی کند توضیح داد: این پیش‌بینی حال خوبی به مخاطب می‌دهد و نباید خیلی مخاطب را سوپرایز کرد و باید ذائقه مخاطب ایرانی لحاظ شود. آقای تبریزی سریال‌های بسیاری ساخته و ذائقه مخاطب را به خوبی می شناسد. به هر حال این سریال از شبکه یک پخش می شود و همه مردم حتی ساکنان روستاهای دورافتاده هم مخاطب این سریال هستند. ذائقه مردم ایران عاقبت بخیری نقش های مثبت فیلم و سریال است در نتیجه باید میانگین ذائقه مردم در نظر گرفته شود و چون شخصیت‌های مثبت فیلم سوجان و سهراب بودند طبیعتا در ادامه قصه با هم گره‌ خواهند خورد ولی آنچه در این مسیر اتفاق می افتد موجب جذابیت سریال شده است.

زمانی درباره ویژگی‌های شخصیت سهراب گفت: کاراکتر سهراب برخلاف شخصیت‌های دیگر داستان که یا عاشق هستند یا می‌خواهند ازدواج کنند، چنین نبود و همسر فوت شده سهراب یک شخصیت گنگ است که وجود آن در سهراب دیده می شود و سهراب هم در روابط با جنس مخالف به یک اغنایی رسیده و تنها به دنبال سرپرستی از خانواده خود است.
او در پاسخ به اینکه کدام بخش از کاراکتر سهراب به شخصیت شما نزدیک است خاطرنشان کرد: کاراکتر سهراب از بُعد تنهایی، سکوت و نگاه کردن به اتفاقات، به شخصیت حقیقی من نزدیک است. من کلا آدم پر حرفی نیستم وترجیح می دهم سکوت کرده و گوش کنم و فقط درمواردی که حرفم برای دیگران مفید باشد صحبت کنم .
زمانی درباره چالش‌های شخصیت سهراب تصریح کرد: سختی بازی من بیشتر از وجه تکنیکال بود چون در ابتدا قراربود سریال در چند فصل فیلمبرداری شود ولی آقای تبریزی ترجیح دادند که لوکیشن همیشه سرسبز و چشم‌نواز باشد و این کار را سخت کرد چون سرسبزی خطه شمال از اردیبهشت تا مهرماه ادامه دارد ولی در داستان منطقه سردسیر و کوهستانی تعریف شده بود به همین دلیل باید از ابتدا تا انتهای سریال در گرمای زیاد تابستان اورکت سبز به تن داشته باشم و گاهی با آن گریم‌ها و لباس‌ها آتش روشن می کردیم و چایی هم می خوردیم و این در طولانی مدت برای بازیگران فرسایشی و سخت شده بود چون به خاطر گریم حتی نمی توانستیم آبی به صورت بپاشیم تا خنک شویم .
این بازیگر و کارگردان سینما در پاسخ به اینکه چرا از ابتدا تا انتها سهراب یک لباس به تن دارد گفت: چون در آن زمان افراد خیلی تنوع لباس نداشتند و این نکات را آقای تبریزی با دانشی که داشت رعایت می کرد گرچه عوامل می خواستند تنوع لباس وجود داشته باشد ولی آقای تبریزی می خواست داستان به واقعیت نزدیک باشد به همین دلیل با این موضوع مخالفت می کرد.
حسین تبریزی به بازیگرانش اعتماد به نفس می‌داد
او در پاسخ به اینکه در طول سریال «سوجان» ارتباط شما با کدام یک از عوامل بیشتر بود یادآور شد: من در طول سریال از نظر حسی با دو نفر از بازیگران ارتباط خوبی گرفتم یکی افشین غیاثی که نقش برادر من را ایفا می کرد و از بازیگران درجه یک تئاتر است که طی این دو سال هم اتاقی بودیم و به شدت با هم صمیمی شدیم. دوم حمیدرضا نعیمی که واقعا ایشان پشت دوربین نیز استاد بنده بودند و هر وقت از ایشان راهنمایی می خواستم همچون استادی مهربان مرا راهنمایی می کردند و برای من تبدیل به دوست و رفیق واقعی شدند.
 ازعوامل پشت دوربین با آقای تبریزی ارتباط خوبی گرفتم گرچه گاهی عصبانی می شدند ولی همواره به بازیگرخود اعتماد به نفس می دادند تا همه توانایی خود را بروز دهند و این ویژگی بسیار عجیب است چون ساده نیست که کارگردان طوری رفتار کند که هم بازیگر برای نشان دادن توانایی های خود فضا داشته باشد و هم اضافه کاری نکند. آقای تبریزی مهارت بسیاری در این مورد دارند. نفر دومی که پشت دوربین با ایشان ارتباط خوبی گرفتم خانم خلیلی مدیر تولید سریال بودند که ما در سینما ایشان را مادر صدا می کنیم چون برای بچه ها همچون مادر دلسوز هستند و همکاری با ایشان برای من بسیار دلچسب و لذت بخش بود.
فیلم‌سازی برای من یک چشم انداز 360 درجه است
بازیگر نقش سهراب در پاسخ به اینکه تاثیر بازیگری بر فیلمسازی شما بیشتر بوده یا فیملسازی بربازیگری شما؟ توضیح داد: طبیعتا فیلم‌سازی بر بازیگری من تاثیرگذارتر بوده است، برای من جهان فیلم‌سازی یک چشم انداز 360 درجه است و چشم انداز بازیگری 180 درجه و این دو برای من اصلا قابل مقایسه نیستند.
او در پاسخ به اینکه الان که به سوجان فکر می کنید چه چیزی موجب لبخند شما می شود گفت: گرچه دوری از خانواده در آن بازه زمانی طولانی سخت بود ولی خداوند در هر سختی، فرصتی قرار می دهد و طی این دوسالی که در گیلان بودم، تنهایی‌های زیادی داشتم بنابراین در خلوتم، زمانی که از همکارانم جدا می شدم دو فیلم سینمایی و دو فیلم کوتاه «منفی دوازده» و «دی ان ای» را نوشتم و دو فیلم کوتاه را ساختم. نگارش این فیلمنامه‌ها در آن بازه زمانی برای من خیلی جذاب بود چون در تهران به دلیل مشغله‌های کاری فرصت نوشتن و تحقیق پیدا نمی‌کنم.
زمانی درباره علاقه‌اش به ژانرها و کاراکترهای دیگر و فاصله گرفتن از شخصیت‌های مثبتی که معمولا بازی می‌کند گفت: در کشورهای دیگر تنوع مخاطب زیاد است ولی مخاطب ما در ایران یکدست است و 95 درصد مردم ذائقه مشابهی دارند. ضمن اینکه در فیلم نمی‌توان استایل و میمیک صورت بازیگران را تغییر داد البته هر بازیگری در نقش‌های خاصی توانمندی بیشتری دارد و بعضی از بازیگران به خاطر میمیک صورتشان از این شانس برخوردارند که دو وجهی باشند یعنی در نقش‌های منفی و مثبت بازی کنند. ولی کاراکتر من بدون گریم و قبل از اینکه حرفی بزنم یک وایب مثبت دارد به همین دلیل کارگردان‌ها نیز ریسک نمی کنند که نقش منفی به من پیشنهاد دهند. در سینمای ما چنین فیلم‌های ریسکی خیلی کم است و فیلمسازها نیز کمتر چنین ریسکی می‌کنند چون مخاطب را می شناسند و می دانند مخاطب دوست دارد به نقش مثبت، حس خوب داشته باشد به همین دلیل نقش‌های مثبت برای من تکرار شده است.
 من اگر بخواهم از قالب خود خارج شده و نقش منفی بازی کنم باید موقعیت قصه چنین باشد که فرد مثبتی مکر و حیله به کارببرد و چنین قصه هایی در ایران بسیار کم است مثل سریال «اغما» که حامد کمیلی نقش شیطان را بازی می کرد و تا مدت‌ها کسی حدس نمی‌زد حامد کمیلی شیطان باشد چون حامد کمیلی هم دارای کاراکتر و میمیک صورت مثبت است و تاکنون پیشنهاد چنین نقش‌های به من نشده ولی اگر نقش منفی به من پیشنهاد شود که باعث درک بهتر بیننده از کاراکتر شود حتما خواهم پذیرفت چون توانمندی بازی در چنین نقش‌های منفی را دارم.
بازیگر سریال «سوجان» درباره بازی در نقش‌های کمدی هم گفت: در سریال «سوجان» در مواردی رابطه سهراب با جاوید طنزگونه است و گاهی عصبانیت‌های سهراب از جاوید موجب خنده می شود پس با یک شخصیت جدی نیز می توان کمدی کار کرد و باید کارگردان و متن مناسب وجود داشته باشد.