بزرگنمايي:

آریا جوان - خراسان / مطالعه‌ای جدید، پنجره‌ای به روی شناخت یکی از اسرارآمیزترین جنبه‌های روابط عاشقانه، یعنی تمایل زناشویی گشوده است. این تحقیق نشان می‌دهد در روابط بلندمدت، کشش جنسی می‌تواند هم عاملی تحریک‌کننده‌ برای شروع یا ادامه رابطه باشد(کاتالیزور رابطه) و هم به عاملی بحرانی تبدیل شود که در صورت ضعف یا کاهش آن، رابطه به شکست یا جدایی منتهی شود.
تمایل زناشویی حسی ثابت نیست
تحلیل جامع پروفسور گوریت برنبام از دانشگاه ریچمن و پروفسور امی مویس از دانشگاه یورک که یافته‌های تحقیقاتی دو دهه را بررسی می‌کند و در نشریه «روان شناسی بررسی‌های طبیعت» منتشر شده است، دیدگا‌ه‌های سنتی درباره حفظ شوروشوق در روابط را به چالش می‌کشد و نشان می‌دهد کشش جنسی که ابتدا زوج‌ها را به سمت هم می‌کشد، چگونه با گذشت زمان می‌تواند ضعیف‌تر شود و در نهایت به پایان رابطه منجر شود. 
 پروفسور برنبام توضیح می‌دهد: «این کشش را معمولا یک حس خودجوش می‌دانند که خودبه‌خود و بدون تلاش آگاهانه یا فراهم کردن شرایط خاص ایجاد می‌شود. در حالی که این تمایل تحت تاثیر طیف وسیعی از عوامل بیولوژیکی، اجتماعی و روان‌شناختی قرار دارد. این که بدانیم تمایل زناشویی حسی ثابت و تغییرپذیر نیست، بلکه فرایندی پویاست که می‌تواند تحت تاثیر قرار گیرد، می‌تواند به زوج‌ها کمک کند آن را در طول زمان حفظ کنند و به‌رغم بحران‌های درونی و وسوسه‌های بیرونی، رابطه را پایدار نگه دارند». این تحقیق نشان می‌دهد که دوره اولیه یا «ماه عسل» میل زناشویی که طی آن، این تمایل بسیار شدید است، معمولا بین یک تا دو سال و نیم طول می‌کشد. با این حال، برخی زوج‌ها قادرند این کشش به سوی هم را تا چند دهه همچنان بالا نگه دارند و در برابر روند معمولی کاهش آن مقاومت می‌کنند.
 کلید موفقیت آن‌ها احتمالا این است که متوجه شده‌اند تمایل زناشویی در مراحل مختلف رابطه، به طور متفاوت عمل می‌کند.
معیاری برای ارزیابی شریک زندگی

این مطالعه شواهدی ارائه می‌دهد مبنی بر این که در طول یک رابطه، کشش زناشویی به طور ناخودآگاه و طبیعی، به‌عنوان معیاری برای ارزیابی شریک زندگی عمل می‌کند. در ابتدای رابطه، میل زناشویی ممکن است بیشتر بر اثر ویژگی‌های ظاهری و سطحی مثل جذابیت فیزیکی برانگیخته شود اما با گذشت زمان و پیشرفت رابطه، ویژگی‌هایی مانند ثبات عاطفی و توانایی شریک در برآورده کردن نیازهای عاطفی هم می‌تواند کشش زناشویی ایجاد کنند. در واقع، این تمایل به‌تدریج نشان‌دهنده عمق و کیفیت رابطه می‌شود.
آثار بیولوژیکی و تغییرات زندگی
این مطالعه همچنین به بررسی عوامل بیولوژیکی از جمله تغییرات هورمونی در دوران بارداری، بچه‌دار شدن و افزایش سن، بر روابط زوج‌‌ها می‌پردازد. به عنوان مثال، مردانی که تازه پدر شده‌اند معمولا با تغییرات هورمونی مواجه می‌شوند که می‌تواند بر میل زناشویی آن‌ها تاثیر بگذارد، در حالی که در زنان این میل با چرخه قاعدگی آن‌ها نوسان می‌یابد. تغییرات عمده مانند بچه‌‌‌دار شدن یا شروع یائسگی هم می‌توانند تاثیر زیادی بر تمایل زناشویی داشته باشند. با این حال، تحقیق نشان می‌دهد که حفظ صمیمیت عاطفی در این دوره‌ها می‌تواند از آثار منفی بر رضایت زناشویی جلوگیری کند.