بزرگنمايي:

آریا جوان - مهر / کارگردان نمایش «کرشن‌دو» تأکید کرد که ماهیت اصلی تئاتر ایجاب می‌کند از هر ترفندی در قالب اجرای زنده استفاده شود تا تماشاگر شگفت‌زده و تحت تأثیر قرار گیرد.
نمایش «کِرِشِن‌دو» به نویسندگی پویا ‌سعیدی و کارگردانی فرشید ‌روشنی از 24 بهمن‌، ساعت 18:30 در سالن شماره 2 عمارت هما روی صحنه رفته است.
روشنی درباره روند تولید این اثر نمایشی توضیح داد: پویا سعیدی نویسنده مورد علاقه‌ام است و کارنامه‌اش به قدری درخشان است که فکر می‌کنم بسیاری تمایل دارند با او همکاری کنند. ما از زمان مدرسه با هم تئاتر یاد گرفتیم و همکاری‌های زیادی از تئاترهای دانش‌آموزی تا دانشگاهی و حالا در بدنه تئاتر حرفه‌ای داشته‌ایم. این مسیر قطعا روی جهان ذهنی ما تأثیر گذاشته و به نقاط اشتراکی در کار رسیدیم که برایم جذاب است. حضور نویسنده در کنار کار به فرایند تولید تأثیر ویژه‌ای می‌گذارد و برای گروه اجرایی فرصتی بزرگ است. چقدر خوب است که این نویسنده، هم گروهی، هم کلاسی قدیمی و رفیق ما باشد. پروسه پیش‌تولید متن از شهریور آغاز شد و به تدریج به انتخاب بازیگران و تمرینات رسیدیم. ما هر روز تمرین داشتیم و این پروسه برای من به عنوان یک کارگردان بسیار آموزنده بود. تقریباً هیچ روزی نبوده که تمرین نداشته باشیم به جز چند وقفه‌ای که برای انتخاب سالن و ... به وجود آمد.
وی درباره نام نمایش گفت: «کرشن‌دو» یک اصطلاح موسیقایی به معنی اوج گرفتن است. فکر می‌کنم دلیل انتخاب این نام به ساختار نمایشنامه برمی‌گردد که سیر اتفاقات به صورت کرشن‌دو طراحی شده و هر چه به پایان نزدیک می‌شویم، داستان اوج بیشتری می‌گیرد.
روشنی در ادامه سخنان خود تأکید کرد: ماهیت اصلی تئاتر ایجاب می‌کند که از هر ترفندی در قالب اجرای زنده استفاده کنیم تا تماشاگر شگفت‌زده شود و تحت تأثیر قرار بگیرد. بخشی از این شگفتی‌ها می‌توانند از دل نمایشنامه یا یک ایده اجرایی باشند. تلاشم این است که از هر کدام به عنوان سورپرایز استفاده کنم، البته تا جایی که فضای نمایشنامه به من این اجازه را بدهد. به طور کلی، دوست ندارم مخاطبم در خلسه برود و فقط نمایشم را دنبال کند. پایان‌بندی کار، نقطه اوج «کرشن‌دو» است. خوشحالم اگر واقعا تماشاگران از آن لذت برده باشند، زیرا هدف اصلی ما همذات‌پنداری و ساختن موقعیتی است که احتمالاً خودشان قبلاً آن را تجربه کرده‌اند.
روشنی درباره طراحی صحنه و لباس «کرشن‌دو» گفت: طراحی صحنه و لباس اولین عنصری است که مخاطب با آن روبه‌رو می‌شود. خوشحالم که طراح صحنه بسیار خوبی داشتم که صحنه‌ای در خدمت کار و داستان ایجاد کرد و در عین حال جزییات زیبایی‌شناسانه را رعایت کرده است. این طراحی برای من تجربه‌ای مفید و باارزش بود. طراحی لباس «کرشن‌دو» برای مسیر کاری من یک نقطه عطف بود. همکاری با شیما میرحمیدی، علاوه بر این که اطمینان از خروجی کار و آرامش بعدش را فراهم کرد، حاصلش کلی تجربه و یادگیری تئاتر از یک طراح درجه یک بود. مفتخرم به این همکاری و مطمئنا نیازی به تعریف از خروجی کار نیست.
وی درباره انتخاب بازیگران و همکاری با آنها افزود: انتخاب بازیگران بخش مهمی از کار است. با برخی از بچه‌ها مانند حامد محمودی از زمان هنرستان همکاری داشته و محمد اسلامی نیز تجربه‌های خوبی در تئاتر داشته است. این ارتباطات به ما کمک کرده تا بتوانیم در کنار هم زندگی و کار کنیم.
کارگردان «کرشن‌دو» درباره موسیقی کار نیز گفت: با پویا نوروزی از نمایش «لانچر 5» آشنا شدم. او فضای فانتزی جذابی دارد که به کارم نزدیک است و در «کرشن‌دو» چند قطعه بسیار جالب برای ما ساخته است.
روشنی در پایان سخنان خود یادآور شد: تئاتر یعنی فرایند و مسیر. موفقیت تئاتر در همین فرایند به دست می‌آید. از شب اول تمرین ما باید کلمات بی‌روح را به تصاویری با روح تبدیل کنیم. این خودش نیاز به همدلی و خلاقیت دارد. امیدوارم که کار ما تأثیر مثبتی روی مخاطبان داشته باشد و آنها را ترغیب کند که دوباره به تماشای نمایش ما بیایند و از این تئاتر حمایت کنند.
تهیه‌کنندگی این نمایش به عهده رضا سرپرست است.
بازیگران این اثر نمایشی (به ترتیب ورود) حامد ‌محمودی، ماهان عبدی، محمد ‌اسلامی، محمد ‌حیدری، علی ‌آشمند، آبتین ‌ضیأ، پریماه ‌شمشیری و رضا سرپرست هستند.
در خلاصه داستان این اثر نمایشی آمده است: «در حمامِ یک خوابگاهِ دانشجویی، غریبه‌ای وارد می‌شود، پلیس می‌آید، هلیکوپتری از راه می‌رسد و سگی زوزه می‌کشد.»
عکس از امیرحسین میرزایی است.