بزرگنمايي:

آریا جوان - ورزش 3 /هر چیز که می‌درخشد، طلا نیست. این را رئال حالا و پس از آنکه به شکلی غیرمنتظره برابر بتیس بزرگ تسلیم شد، خوب می‌داند.
این شکست پس از شروعی قابل‌توجه از تیم آنچلوتی عجیب به نظر می‌رسید؛ تیمی که با مالکیت‌های طولانی، گستردگی بازی و تحرک همه بازیکنانش، فشار میزبان را خنثی کرده بود. اما این فقط یک سراب بود، چون دوامی نداشت.
رئال مادرید به بدترین شکل ممکن فروپاشید، از وظایف دفاعی خود غافل شد و هیچ نشانی از سرکشی و مقاومت نشان نداد. این سهل‌انگاری‌ها در برابر هر حریفی غیرقابل‌قبول است، چه برسد به بتیس که روبه‌رویشان قرار داشت. بتیس که در هفته‌های اخیر روندی رو به رشد داشته، با حضور همه‌جانبه جانی و آلتیمیرا، جسارت فردی آنتونی و خسوس رودریگز و مهم‌تر از همه، استعداد ایسکو، بازی خودش را آزادانه به نمایش گذاشت.
ایسکو، مثل بهترین روزهایش، تمام عملیات تهاجمی را هدایت کرد و با حرکاتش بین خطوط، کمبود تمرکز شوامنی به‌عنوان هافبک دفاعی را آشکار کرد. بتیس با پروازی که ایسکو به فوتبالش داد، کامبک زد و با استحکام در برابر رئال مادرید قابل‌پیش‌بینی، خود را سازمان‌دهی کرد.
این بار کیفیت فردی بازیکنان، آنچلوتی را همراهی نکرد. رودریگو و وینیسیوس یکی از بدترین روزهایشان را پشت سر گذاشتند؛ کم‌دقت و سردرگم در زمین. امباپه هم، که بازی را با حضور برجسته‌اش در نزدیکی محوطه جریمه شروع کرده بود، به دلیل نبود وضوح تهاجمی مادرید در منطقه خلاقیت، نتوانست وارد جریان بازی شود.
تعویض‌های آنچلوتی هم، که در مواردی مثل بیرون کشیدن ستاره فرانسوی در حالی که تیم عقب بود، جسورانه به نظر می‌رسید، هیچ دستاوردی نداشتند. سردی گولر در تضاد با شور و حرارت بتیس در تمام خطوطش بود و اندریک هم به‌سختی توانست در ضربات نهایی خودش را نشان دهد.
در برابر این ناهماهنگی عمومی، رئال شانس خود برای قهرمانی را به شدت به خطر انداخت. در یک بازی، تمام آنچه در ماه گذشته ساخته بود را به باد داد. این زمان مناسبی نبود. بار دیگر همان تیم شکننده، بی‌تعهد و آشفته بود؛ بدون راه‌حل و تقریباً بی‌روح. بتیس به رئال نشان داد که حتی یک لحظه هم نمی‌تواند آرام بگیرد. مشکل رئال این است که شاید این درس برایش دیرهنگام رسیده باشد.