آریا جوان - ورزش 3 /ورزشگاه یادگار امام برای سومین بار در این فصل جمعیتی نزدیک به 100 هزار نفر را در دل خود جای داد.
زمانی که تیم فوتبال تراکتور بعد از سال‌ها غیبت در سطح اول فوتبال ایران به لیگ برتر خلیج فارس صعود کرد، دستش آن‌چنان پر نبود اما جمعیت هواداری مشتاق به سرعت سرخ‌پوشان تبریزی را بدل به یک قطب تازه در فوتبال ایران کرد. فوتبالی که در آن زمان سه قطب داشت: پرسپولیس، استقلال و سپاهان که خود تازه به جمع تیم‌های برتر فوتبال ایران اضافه شده بود. صد البته تیم‌هایی مثل فولاد و ذوب آهن نیز موفقیت‌های خود را داشتند اما این تراکتور بود که با اتکا به بازی در یک ورزشگاه بزرگ و جمعیت هوادار پرتعدادش، به سرعت سهم خود را از سایر تیم‌های تازه وارد به لیگ برتر جدا کرد.
آنها در اولین دوره لیگ برتر فوتبال ایران، در روزهای پایانی به دسته پایین‌تر سقوط کرده بودند و سال‌ها در کشاکش صعود به دور بالاتر دست و پا میزدند که این اتفاق با مربیگری فراز کمالوند رخ داد و یک تیم لیگ برتری با پشتوانه عظیم به فوتبال ایران اضافه شد. تیمی که در همان فصل اول بازگشت خود را در میان مدعیان فوتبال ایران قرار داد تا جایی که در مسابقه آخر که با استقبال 120 هزار نفری همراه بود میتوانست به آسیا هم صعود کند اما با شکست مقابل سپاهان موقتا از آرزوی خود دور شد.

با گذشت زمان، تراکتور از یک تیم دولتی نظامی که برای قهرمانی می‌جنگید به تیمی با مالک خصوصی تغییر چهره داد و با فراز و نشیب بسیار به نقطه‌ای رسید که سال‌ها آرزویش را داشت. نقطه ای که آنها حالا در آن قرار گرفته و با ثبات مالی، فنی و با شایستگی نزدیک‌ترین تیم برای رسیدن به عنوان قهرمانی به حساب می‌آیند.
بازار

اما این موفقیت هرگز بدون جمعیت هواداری پرشروشور رخ نمی‌داده است؛ آنها مبدعان شعار عیبی یوخ و یاشاسین و چیزهایی هستند که از تیمشان تمجید می‌شود. اما نباید از یاد برد که روی دیگر این سکه برای این جماعت احساساتی چقدر تند و تیز و برنده است. با این حال این فصل همه چیز بر وفق مراد آنها پیش رفته و اگرچه ابتدا در یکی دو بازی خانگی نتایج ضعیفی به دست آوردند اما شکل بازی و نمایش تیم دراگان اسکوچیچ، حالا تراکتور را تبدیل به پرشانس‌ترین تیم برای قهرمانی کرده است.

این تصاویری است از جشن فوتبال روز گذشته در تبریز که روز گذشته 7-8 ساعت به طول انجامید. زمانی که اولین تماشاچی خود را به سکوهای پرشور تراکتور رساند تا زمانی که آخرین هوادار ورزشگاه را ترک کرد. یک روز با کمترین تنش و شعارهای منفی و با بیشترین امید به موفقیت تیمی که شاید وقت قهرمانی اش رسیده است. البته آنها اعتقاد ندارند که فوتبال ایران یک قهرمانی به تراکتور بدهکار است، کاری که آنها انجام دادند در سایه ثبات فنی، تلاش بسیار و نمایش تهاجمی و ویرانگر آنها اتفاق افتاد؛ چیزی که در طول سالیان برگزاری لیگ برتر مشابه‌اش را کم داشته‌ایم.