بزرگنمايي:

آریا جوان - هنگامی که ساختمان‌ها در زمان وقوع بلایایی مانند زلزله یا انفجار فرو می‌ریزند، یافتن و نجات افراد گرفتار شده در آوار، می‌تواند برای امدادگران بسیار خطرناک باشد. دانشمندان آزمایشگاه موسسه فناوری ماساچوست (MIT) لینکلن، با همکاری محققان دانشگاه نوتردام، برای ایمن‌تر و کارآمدتر کردن امدادرسانی، ربات نرمی به نام اسپراوت (SPROUT) طراحی کردند.
به گزارش ایسنا، این ربات انگورمانند می‌تواند در فضاهای کوچک رشد کند و اطراف موانع بچرخد به همین دلیل به گروه‌های نجات کمک می‌کند تا زیر آوار و ساختمان‌های فروریخته بدون نیاز به حفاری یا برداشتن آوارهای خطرناک جستجو کنند.
ربات کنونی از یک لوله نرم بادی ساخته شده است که به آرامی از یک پایه ثابت باز می‌شود و با پمپاژ هوا، ربات به سمت جلو گسترش می‌یابد و از آنجایی که نرم و انعطاف‌پذیر است، می‌تواند در شکاف‌های باریک قرار بگیرد و در گوشه‌ها حرکت کند. این ربات در نوک لوله مانند خود، دوربین کوچکی دارد و حسگرهایی را حمل می‌کند که به امدادگران نشان می‌دهد، چه چیزی در داخل آوار است.
اپراتور، ربات را با استفاده از جوی‌استیک کنترل می‌کند و ویدیو را روی صفحه تماشا می‌کند. در حال حاضر، اندازه SPROUT می‌تواند حدود 10 فوت برسد، اما این گروه تحقیقاتی در تلاش است تا این میزان را به 25 فوت افزایش دهد. ربات برای حل مشکل بزرگ جستجو و نجات شهری طراحی شده و هدف از طراحی ربات، چگونگی راه‌یابی به اعماق ساختمان‌های فروریخته بدون خطر جانی است.
ابزارهایی مانند دوربین‌های خط مستقیم یا ربات‌های چرخ‌دار محدودیت‌هایی دارند. دوربین‌ها نمی‌توانند در گوشه‌ها خم شوند و ربات‌ها اغلب در مناطق تنگ و ناپایدار گیر می‌کنند یا آسیب می‌بینند. طراحی انعطاف‌پذیر ربات جدید آن را برای این فضاهای پیچیده بسیار مناسب کرده است.
طراحی ربات‌ با چالش‌های منحصر بفردی همراه بود و از آنجایی که ربات هنگام رشد در بسیاری از نقاط خم می‌شود، کنترل حرکت آن دشوار بود. این گروه باید چگونگی مدیریت فشار هوای داخل را پیدا می‌کرد تا زمانی که جوی‌استیک به جلو هل داده می‌شود، ربات در واقع به جلو حرکت کند. آنان همچنین مجبور بودند اصطکاک را کاهش دهند تا ربات بتواند به آرامی حرکت و یک سیستم فرمان ایجاد کند که استفاده از آن برای امدادگران آسان باشد.
این ربات با گروه‌های واقعی جستجو و نجات در یک بخش آموزشی در ماساچوست آزمایش شد. این آزمایش‌ها به بهبود قدرت و قابلیت حمل ربات کمک کرد و به گروه نشان داد که چگونه هدایت آن را آسان‌تر کنند. در آینده، این ربات می‌تواند نه فقط برای کاوش در آوارها، بلکه برای ایجاد نقشه‌هایی از فضاهای زیر ساختمان‌های فروریخته و شناسایی خطرات استفاده شود.
یکی از چالش‌های بزرگ در طراحی ربات‌های نجات، فقدان داده‌های دنیای واقعی است. ساختمان‌های فروریخته غیرقابل پیش‌بینی هستند و بازسازی این شرایط در آزمایشگاه دشوار است. برای رفع این مشکل، گروه شبیه‌سازی برای تقلید از محیط‌های فاجعه‌بار واقعی ساخته و به آن‌ها کمک می‌کند تا توانایی‌های ربات را آزمایش و بهبود بخشند.
ربات با کمک پروفسور مارگارت کود، از دانشگاه نوتردام، متخصص برجسته در «ربات‌های تاک» توسعه یافت. این پروژه دانش تحقیقاتی وی را با تجربه مهندسی موسسه فناوری ماساچوست و پیوندهای قوی باگروه‌های امدادرسانی ترکیب می‌کند.
اگرچه در حال حاضر از این ربات برای واکنش به بلایا استفاده می‌شود، اما این گروه بر این باور است که این نوع ربات می‌تواند در زمینه‌های دیگر مانند نگهداری تجهیزات نظامی یا بازرسی مناطق صعب‌العبور در زیرساخت‌ها نیز کمک کند.
بر اساس نتایج منتشرشده در سایت ساینس، هدف نهایی این است که ربات به امدادگران، تصویر واضحی از آنچه در داخل آوار نهفته است ارائه دهد، قبل از اینکه آنها یک گروه انسانی را برای بررسی ارسال کنند.