آریا جوان - چند ثانیه / قدم‌زدن و پرسه‌زدن در مزارع چای گیلان، نفس‌کشیدن و زیستن در دنیایی از سبزی و طراوت است. در هر گوشه این مزارع، عطر گیاهان تازه و خاک مرطوب پیچیده، و نسیمی که از لابه‌لای برگ‌های چای می‌گذرد، با خود بوی آرامش و زندگی می‌آورد.
برگ‌های براق و سبز، زیر دست‌های سخت‌کوش کشاورزان خمیده‌اند؛ دستانی که با مهربانی و حوصله، هر برگ را از شاخه‌ها جدا می‌کنند. این زمین‌ها قصه‌های بسیاری دارند؛ قصه دست‌هایی که از سپیده‌دم تا غروب، با تمام خستگی و شور زندگی می‌کنند، تا هر برگ چای به فنجانی از گرما و آرامش بدل شود.
در میان مزارع، نگاهی که می‌دوانی، آرامش عمیقی در خود دارد. اینجا، زندگی به یک ریتم ساده و لطیف می‌رسد؛ ریتمی که هر برگ چای را نوازش می‌دهد و هر کشاورز را به خاطر کار بی‌دریغش می‌ستاید.
![]()
بوی خاک، بوی ریشه‌ها، و بوی برگ‌های تازه، همه دست در دست هم داده‌اند تا حسی از طبیعت بکر را به جانت بنشانند. این مزارع با هر عطر و هر وزش نسیم، سخن از زحمات مردمانی دارند که زندگی‌شان با سرسبزی و طعم چای آمیخته است.|