چاپ

آریا جوان - فارس / گاهی پیش می‌آید که بچه ها به هزار و یک دلیل والدین را چنان عصبانی می کنند که آستانه تحمل آنها کم می‌شود و والدین به ناخودآگاه دست به رفتار یا گفتار خشن می‌زنند. در این رابطه چند نکته اساسی وجود دارد که والدین می‌بایست بدان توجه کنند.
*جمله منفی نگویید
هرگز به عنوان تهدید از جمله «من مادرت نیستم» و یا «من دیگه پدرت نیستم» استفاده نکنید. لازم نیست ناراحتی و عصبانیت خود را با جمله «دیگه تو رو دوست ندارم» همراه کنید و یا قهر، تهدید و سرزنش و.... کنید.
*احساس خودتان را به آرامی بیان کنید

البته همه می‌دانیم که در این مواقع نمی‌توان بی تفاوت بود و رفتار منفعلانه انجام داد اما هنگام عصبانیت خیلی صادقانه می‌توانیم فقط ناراحتی و خشم خود را با بیان و توضیح احساس‌مان بروز بدهیم و به کودک بگوییم که:« از دست او عصبانی هستیم». همین. جمله‌هایی مثل اینکه «خیلی ناراحتم که اتاقت نامرتبه!» یا «خیلی عصبانی هستم از اینکه در جمع بی ادبی کردی» هم می‌تواند توضیح احساسات شما باشد.
*با بچه ها قهر نکنید
نکته مهم دیگر هم این است که احساساتمان را حتما بیان کنیم تا بچه با احساسات مختلف آشنا شود اینکه مدام قهر کنیم و ما هم مثل بچه‌ها با فرزندمان حرف نزنیم، کارساز نیست چرا که بچه گیج می‌شود و نمی‌داند مشکل از کجاست که والدین با او نامهربانی می‌کنند. بهتر است در جای مناسب به او بگوییم که خیلی عصبانی هستیم از رفتاری که مثلا در فلان موقعیت داشته است.
*انتظارتان را از کودک واضح و شفاف بیان کنید
در ادامه انتظار خود را از کودک بیان کنید. مثل اینکه : «دوست دارم وقتی بازی با اسباب بازی‌هات تموم شد اونا رو سر جاشون بذاری».
یادتان باشد که شما می توانید از دست کودک عصبانی شوید، غمگین شوید، ناراحت شوید و ... اما هیچ کدام از این موارد ربطی به دوست داشتن او ندارد!