چاپ

آریا جوان - خراسان /دختری 22 ساله هستم. چندتا خواستگار خوب دارم و به ازدواج فکر می‌کنم. اما مشکلم این است که می‌ترسم ازدواج کنم و خیلی زود به طلاق ختم شود. از بچگی شاهد دعواهای زیاد پدر و مادرم بودم. البته آن ها به خاطر بچه‌هایشان طلاق نگرفتند اما تمام این سال‌ها را با دلخوری پشت سر گذاشتند. می‌ترسم زندگی‌ام شبیه آن‌ها شود. گاهی به ذهنم می‌رسد که اگر مجرد بمانم، بهتر است. نظر شما چیست؟
پاسخ مشاور:
مخاطب گرامی، شرایط خانوادگی‌تان تاثیرات نامناسبی بر روی دیدگاه و برداشت‌های شما از زندگی مشترک گذاشته است. تعارض‌های حل‌نشدنی و مزمن خانواده‌های دچار طلاق عاطفی ضمن ایجاد فضایی سرشار از تشویش، تنش و ناسازگاری با افزایش میزان نگرانی به مرور زمان، مهارت‌های فرزندپروری سازندۀ پدر‌و‌مادر را مختل می‌کند. این ماجرا در‌نهایت، اثر منفی روی فرزندان خواهد ‌داشت. با این مقدمه، چند توصیه به شما دارم.
در این دام نیفیتد
همه فرزندان در خانواده‌هایی شبیه به شما از مشکلات و وضعیت نابسامان خود و والدین‌شان آگاه می‌شوند. آن‌چه برای بچه‌ها در این شرایط به‌لحاظ روانی دردناک و آسیب‌زننده است، تحمل جروبحث‌های حل‌نشدنی، ناتمام و تلخ والدین‌شان است؛ چه در‌کنار هم یا دور از هم زندگی کنند. فرزندان در چنین خانواده‌هایی معمولا خودشان را باعث مجادله‌های ناتمام و رابطۀ ناخوشایند والدین‌شان می‌دانند و از این بابت خود را سرزنش می‌کنند. اما شما باید مراقب باشید که در این دام نیفتید.
ترس‌تان از طلاق طبیعی است اما ...

گفته‌اید می‌ترسم زندگی‌ام شبیه آن‌ها شود و نگرانم بعد از ازدواج، طلاق بگیرم ... . به‌طور کلی، عزت نفس پایین، نداشتن تمرکز‌ و بی‌انگیزگی، خستگی ذهنی و روحی فرزندان، شکننده‌بودن، سرکوب احساس‌ها و افکار نتیجه تاثیر روانی مخرب طلاق عاطفی والدین بر فرزندان چنین خانواده‌هایی است. بنابراین این ترس و نگرانی شما تا حد زیادی طبیعی است اما باید بتوانید آن را تاحد امکان مدیریت کنید تا تاثیر منفی کمتری بر زندگی و آینده شما بگذارد.
خودتان را محروم نکنید
شما هم‌اکنون با نشانه ترس از تکرار تجربه تلخ والدین‌تان، خود را از شروع زندگی و دادن فرصت صمیمی‌شدن با دیگری در قالب پیوند زناشویی محروم می‌کنید. افسردگی، تنهایی و انزوای عاطفی، ثمره ناخوشایند برای افرادی است که در ‌مرحله جوانی از تجربه صمیمیت حقیقی در خانواده محروم بوده‌ و به‌ناچار به آن سوی طیف، یعنی گوشه‌گیری تمایل پیدا کرده‌اند. شما باید به خودتان فرصت زندگی و تجربه کردن بدهید. هر چند کمی سخت است که ناهوشیار خود را آگاه کنید و مراقب رفتارهای آموخته شده ناهوشیار والدین خود باشید اما لازم است با آگاهی و فراست به خودتان فرصت تجربه کردن با آگاهی و تجهیز خودتان به مهارت‌های زندگی همچون مهارت حل‌مسئله، مهارت همدلی، مهارت خودآگاهی و ... را بدهید. البته با توجه به شرایطی که در پیامک‌تان نوشتید، توصیه می‌کنم حتما از یک مشاوره حضوری کمک بگیرید تا در انتخاب همسر، بادقت و ملاحظات دقیق‌تری عمل کنید تا انتخاب اصولی‌تری داشته باشید.
نویسنده: صدیقه معدنی | ‌ ‌‌ کارشناس‌ارشد روان‌شناسی