چاپ

آریا جوان - این شمشیر بیش از دو سال پیش توسط یکی از کارمندان موزه نظامی لهستان هنگام شنا در رودخانه سوپراسل پیدا شد.
به گزارش فرادید، کلکسیون موزه ارتش در بیالیستوک لهستان اخیرا صاحب یک اثر منحصر به فرد با ارزش تاریخی شده است: یک شمشیر قرون وسطایی اولیه از نوع وایکینگ متعلق به قرن 9 یا 10. این شمشیر بیش از دو سال پیش توسط یکی از کارمندان این موسسه هنگام غواصی در رودخانه سوپراسل پیدا شد.
این اثر نادر که توسط کارمند موزه، اشتپان اسکیبیتسکی در سال 2022 هنگام غواصی در رودخانه سوپراسل پیدا شد، جزو تعداد انگشت‌شماری از شمشیرهای مشابه کشف‌شده در این کشور است.
اسکیبیتسکی در یک پیچ رودخانه، جایی که در آن فرسایش، رسوبات شنی را آشکار کرده بود، به طور تصادفی با این شمشیر برخورد می‌کند. او به خاطر می‌آورد: «در عمق 120 سانتی‌متری، شیء جالبی را دیدم که شمشیر از آب درآمد! سپس برای اولین و آخرین بار، از خوشحالی زیر آب فریاد زدم. به لطف تحصیلات و کارم، می‌دانستم چگونه آن را محفوظ نگه دارم و به کدام سرویس‌ها اطلاع دهم.»
اسکیبیتسکی این کشف را به برنده شدن در بخت‌آزمایی تشبیه کرده است.
به گفته کارشناسان، این شمشیر که شاید با فرهنگ‌های بالتیک یا وایکینگ مرتبط باشد، اواخر قرن نهم یا اوایل قرن دهم ساخته شده است. باوجود عدم‌فعالیت وایکینگ‌ها در لهستان، شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهد وایکینگ‌ها در این زمان در مراکز مهم اداری و تجاری حضور داشتند. دسته منحصربه‌فرد این سلاح نشان‌دهنده طراحی آنست که با هنر وایکینگ‌ها مطابقت دارد و همچنین تأثیرات بالقوه جامعه بالتیک را نشان می‌دهد.
قدمت این شمشیر به قرن 9 یا 10 میلادی می‌رسد.

آریا جوان

دکتر ریشارد کاژینیرچاک از دانشگاه نیکولاس کوپرنیکس در تورون به نادر بودن و اهمیت فرهنگی شمشیر اشاره کرده و گفته: «شمشیر به دلیل فرم، شکل و درجه حفظ‌شدگی مواد آلی قابل‌مشاهده روی دسته آن منحصر به فرد است. این ویژگی‌ها برای مصنوعات این عصر بسیار نادر هستند.»
کاژینیرچاک گفته: «ما فکر می‌کنیم به احتمال زیاد کنار رودخانه جنگی درگرفته و شمشیر با صاحبش در آب افتاده است.»
خود تیغه‌ی شمشیر، داستانی از درگیری را روایت می‌کند چون دارای ترک‌های ریز و خراش‌هایی است که احتمالاً در نتیجه درگیری روی آن ایجاد شده‌اند. رابرت سادووسکی، مدیر موزه ارتش توضیح داده: «بخش میانی نشان می‌دهد زمان و نوع استفاده، چگونه بر شمشیر اثر گذاشته است. وقتی از این شمشیرها در نبرد استفاده می‌شد، قسمت میانی آن بیشترین ضربه‌ها را متحمل میشد که گواه آن فرسودگی این ناحیه از شمشیر است.»

آریا جوان