چاپ

آریا جوان - ورزش 3 / محمدرضا مهدوی در حاشیه مراسم چهارمین سالگرد درگذشت مهرداد میناوند، گفتگویی احساسی با خبرنگاران داشت‌.
محمدرضا مهدوی که صبح امروز در مراسم چهارمین سالگرد درگذشت مهرداد میناوند در بهشت زهرا حاضر شده بود، در حاشیه این مراسم در جمع خبرنگاران حاضر شد و گفت: ای کاش زنده بود و ... ‌(با بغض). ای کاش زنده بود. نمی‌دانم چه بگویم‌. انقدر دوست‌داشتنی و ماه و گل بود. روحش شاد باشد. هر موقع اینجا می‌آیم، بغضم می‌ترکد‌. خیلی با هم دوست بودیم، رفیق بودیم، هم‌خانه و هم‌باشگاهی بودیم. در غربت هم با هم بودیم. در شارلوا بلژیک با هم بودیم، در اصفهان و تهران و رشت با هم بودیم و همیشه هم هم‌اتاق بودیم. همیشه با هم بودیم. روحش شاد.
او ادامه داد: به خدا نمی‌دانم چه بگویم. جایش خالی است. در قلب‌مان جا داشت. روح‌مان را نوازش می‌داد. شما باورتان نمی‌شود. من یک خاطره تعریف کنم؛ برادر من از آمریکا به بلژیک آمده بود، می‌دانید که مرخصی گرفتن از سر کار در آمریکا سخت است. برادر من 6 روز مرخصی گرفته بود که به بلژیک بیاید و من را ببیند، اما یک ماه و نیم ماند، چون من و مهرداد با هم زندگی می‌کردیم. یک ماه و نیم ماه و آخر سر هم با لگد بیرونش کردیم! مهرداد خیلی شیرین و ماه و انسان بود. یک فرشته بود که خدا زود او را گرفت‌‌.
مهدوی در ادامه به درگذشت علی انصاریان اشاره کرد و گفت: علی و مهرداد خیلی با هم رفیق بودند. من هنوز روی زبانم نمی‌چرخد که بگویم روح‌شان شاد و یادشان گرامی. علی سنش کمتر از ما بود و یک دوره فاصله داریم، اما دوست‌ و هم‌بازی‌مان بود.
او در پایان گفت: درباره مهرداد نمی‌توانیم حرف بزنیم، چون انقدر خاطره داریم و انقدر مهربان بود‌. ای کاش کسانی که زنده هستند، قدر یکدیگر را بدانند. کاش بیشتر به همدیگر برسیم که چنین روزهایی دور هم جمع نشویم. نیاییم سر خاک‌شان، تا زنده هستند زیر پر و بال‌شان را بگیریم و کنار هم باشیم. چند سال است که من می‌گویم ای کاش مهرداد و علی انصاریان زنده بودند و هیچوقت این اتفاقات نمیفتاد و ما هیچوقت سر خاک نمی‌آمدیم. کرونای لعنتی خیلی‌ها را گرفت، ولی مهرداد یک چیز دیگر بود.