چاپ

آریا جوان - آخرین خبر / دردوره صفویه مردم برای سبیل اهمیت زیادی قائل بودند و پادشاهان همه روزه چند بار به نظافت و آرایش سبیل خود می پرداختند و آن را با روغن مخصوصی برای شفافیت و جلوگیری از آویزان شدن و حفظ حالت سربالای آن چرب می کردند و مالش می دادند.شخصی به نام ابوالقاسم خان کار نظافت و آرایش سبیل های مظفرالدین شاه را به عهده داشت که حتی در سفر اروپا هم همراه پادشاه بود تا در مواقع معین سبیل او را چرب کند و جلا دهد. هنگامی که سبیل شاه چرب و شاه از زیبایی و ابهت آن شاد می شد و سر حال می آمد، چرب کننده سبیل و اطرافیان شاه فرصت را مغتنم می شمردند و هر تقاضایی داشتند، بیان می کردند؛ زیرا می دانستند که او سر کیف است و حتما تقاضاهایشان را بر آورده خواهد کرد و بدین ترتیب عبارت "سبیل کسی را چرب کردن" در آن دوره به معنای اخاذی کردن و گرفتن چیزی از صاحب سبیل کاربرد پیدا کرد و به عنوان اصطلاح در میان مردم رایج و مرسوم شد. اما امروزه به معنی رشوه دادن یا دادن چیزی به کسی به قصد برآورده شدن خواسته استفاده می شود.