بزرگنمايي:

آریا جوان - مهر / موزه سینما در ادامه انتشار سلسله نشست‌های تاریخ شفاهی خود همزمان با زادروز رضا رویگری بخش‌هایی از گفتگوی این هنرمند را منتشر کرد.
به نقل از روابط عمومی موزه سینما، در ادامه انتشار سلسله نشست‌های تاریخ شفاهی، موزه سینما همزمان با زادروز رضا رویگری بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون بخش‌هایی از گفتگوی این هنرمند را منتشر کرد
رضا رویگری با بیان اینکه حوالی بازار تجریش و امام‌زاده صالح متولد شده است، گفت: پدرم باغبان بود و خانواده بسیار مذهبی داشتم. به همین دلیل شناختی از سینما نداشتند، بنابراین ورود من به سینما با پشتوانه خانوادگی اتفاق نیفتاد.
از همان کودکی که با دوستانم به سینما می‌رفتم به آن‌ها می‌گفتم روزی عکس من در سردر سینما و روی پوستر فیلم‌ها نقش خواهد بست. اتفاقی که خنده‌دار به نظر می‌رسید و کسی فکرش را نمی‌کرد که من روزی هنرپیشه سینما شوم
رویگری در پاسخ به پرسش مسعود نجفی درباره چگونگی ورود این هنرمند به فعالیت در زمینه تلاوت قرآن و پیشه خوانندگی توضیح داد: پدر من فردی بسیار مذهبی بود و می‌خواست که من تحصیلات حوزوی را ادامه دهم. به همین دلیل به سمت تلاوت قرآن، تعزیه و بعد آواز سوق پیدا کردم. یادم می آید روزی گروهی که از مراکش به ایران آمده بودند به من گفتند که هیچ‌گاه فکر نمی‌کردیم که در ایران فردی بتواند به این خوبی قرآن را تلاوت کند. من از صدای خوبی برخوردار بودم و افراد محله با صدای من و چند نفر دیگر سحر و افطارهای ماه رمضان را سپری می‌کردند.
نجفی به حضور رویگری در فیلم‌ «عقاب‌ها» به عنوان یک شروع خوب در بازیگری اشاره کرد و رویگری نیز یادآور شد: اولین تجربه من با فیلم «عقاب‌ها» رقم خورد و برای دومین تجربه نیز در فیلم «یوزپلنگ» به کارگردانی ساموئل خاچیکیان بازی کردم. او من را در تلویزیون دیده بود. در آن سال‌ها من فعالیت‌های زیادی در تلویزیون داشتم به گونه‌ای که هیچ‌گاه بی‌کار نبودم. حتی در بسیاری از نمایش‌ها بدون چشم‌داشت مالی حضور پیدا می‌کردم. اما بهترین کار من از نظر سینمایی فیلم «بوتیک» به کارگردانی حمید نعمت‌اله بود.

بازیگر «خانه خلوت» گفت: ایفای بسیاری از نقش‌ها نصیب هر فردی نمی‌شود. مانند نقش «کیان» در مجموعه «مختارنامه» که آقای میرباقری به عوامل این مجموعه گفته بود این نقش متعلق به رضا رویگری است و فردی دیگر را به من معرفی نکنید
رویگری در پایان بیان کرد: من چندان به درس علاقه نداشتم به همین دلیل وارد دانشگاه نشدم. با این وجود حضور روی صحنه تئاتر برای من حکم حضور در یک دانشگاه را داشت و هر آنچه را که آموختم مدیون حضور بر صحنه تئاتر هستم.