آریا جوان - خبرآنلاین / در جنوب پاریس و در فضای محدود و تاریک یک غار کوچک، دانشمندان به کشفی بی‌نظیر دست یافتند: یک نقشه سه‌بعدی که به 20,000 سال پیش بازمی‌گردد.
 این نقشه که در کف سنگی غار حکاکی شده است، به نظر می‌رسد مدل مینیاتوری از دره اطراف باشد و توسط انسان‌های شکارچی-گردآورنده پیشاتاریخی ساخته شده است. پژوهشگران معتقدند که ساکنان اولیه این غار، با تراشیدن و صیقل دادن سنگ‌های کف، نه‌تنها نقشه‌ای از محیط اطراف خود خلق کرده‌اند، بلکه به نوعی سیستم جریان آب طبیعی را شبیه‌سازی کرده‌اند.
به نقل از یک‌پزشک، وقتی آب باران از طریق کانال‌ها، حوضچه‌ها و فرورفتگی‌های این حکاکی‌ها عبور می‌کرد، نقشه‌ای زنده از رودخانه‌ها، دلتاه‌ها، برکه‌ها و تپه‌ها روی کف غار به نمایش درمی‌آمد. اگرچه این نقشه دقیقاً مطابق با جغرافیای واقعی نیست و مثلاً طرفین دره وارونه حک شده‌اند تا با شیب طبیعی غار هماهنگ باشد، اما پژوهشگران این حکاکی‌ها را یک «کارتوگرافی» (نقشه‌نگاری) پیشرفته توصیف می‌کنند.
غار «سِگونیول 3» (Ségognole 3) بخشی از مجموعه‌ای از ساختارهای ماسه‌سنگی معروف در فرانسه است که شامل بیش از 2,000 حکاکی از دوران سنگی می‌شود. اما این غار خاص به دوره پایانی عصر سنگ (پارینه‌سنگی بالایی یا Upper Paleolithic) تعلق دارد، یعنی زمانی که انسان‌ها نخستین سکونتگاه‌های پایدار خود را ایجاد کردند.

در میان حکاکی‌های این غار، تصاویری از دو اسب به چشم می‌خورد که بر دیوار شیب‌دار غار حک شده‌اند. در کنار این تصاویر، یک مثلث تراشیده‌شده وجود دارد که شکلی شبیه به لگن، ران و کمر انسان دارد. جالب‌تر اینکه کانالی که از مرکز این مثلث عبور می‌کند، مانند دستگاه تناسلی زنانه طراحی شده است. این ترکیب از هنر و طبیعت نشان‌دهنده تخیل و دیدگاه خلاقانه انسان‌های آن زمان است.
پژوهشگران با بررسی الگوهای جریان آب در داخل غار به این نتیجه رسیدند که انسان‌های اولیه با تغییر و دستکاری کف غار، مسیر آب را به طور دقیق کنترل می‌کردند. باران از طریق شکاف‌های سنگ‌ها وارد غار می‌شد و به فرورفتگی‌هایی هدایت می‌شد که به‌نظر می‌رسد توسط انسان‌ها گسترش یافته یا عمیق‌تر شده‌اند.

بزرگ‌ترین این حوضچه‌ها که در ارتفاع بالاتر قرار دارد، مانند یک برج آب عمل می‌کرد و باران را به نقاط دیگر هدایت می‌کرد. در پایین‌دست، آب به دو شاخه تقسیم می‌شد: یکی از میان مثلث و دیگری از کانال‌های نقشه عبور می‌کرد. تپه‌های کوچک و گرد که در نقشه تراشیده شده‌اند، با شیارهای عمیق محصور شده‌اند و شباهت زیادی به تپه‌های واقعی دارند.
پژوهشگران باور دارند که حکاکی‌های روی کف غار، تصویری از دره اطراف غار را بازنمایی می‌کند. بخش‌های مسطح غار به فلات‌های اطراف شبیه هستند. کانال‌های میانی، جریان رودخانه «اِکُل» (École River) و شاخه‌های فرعی آن را نشان می‌دهند. برخی از حوضچه‌ها احتمالاً برکه‌ها را نمایش می‌دهند و شیارهای افقی در برخی مناطق می‌توانند نماد دره‌ها یا آبراهه‌های طبیعی باشند. حتی تپه‌های کوچک حکاکی‌شده نیز با تپه‌های واقعی منطقه تطابق نسبی دارند.
نقشه‌ای برای شکار، آموزش یا مراسم؟
هرچند تفسیر دقیق این حکاکی‌ها همچنان به تحقیقات بیشتری نیاز دارد، اما پژوهشگران چندین کاربرد احتمالی برای این نقشه متصورند.
برنامه‌ریزی شکار: نقشه می‌توانسته به انسان‌های اولیه در طراحی مسیرهای شکار کمک کند. آموزش: احتمالاً این نقشه به نسل‌های جوان‌تر برای شناخت محیط و منابع طبیعی منطقه آموزش داده می‌شده است. روایت داستان‌ها: نقشه ممکن است برای بازگو کردن داستان‌های مرتبط با زمین، آب و طبیعت مورد استفاده قرار گرفته باشد. مراسم مذهبی: آب، در بسیاری از فرهنگ‌های باستانی، نماد زندگی و تقدس بوده است و این نقشه می‌توانسته برای انجام مراسم مرتبط با آب طراحی شده باشد. این نقشه نه تنها نشان‌دهنده آگاهی بالای انسان‌های اولیه از محیط اطرافشان است، بلکه از توانایی تفکر انتزاعی و خلق مدل‌های نمادین خبر می‌دهد. این کشف ثابت می‌کند که حتی در 20,000 سال پیش، انسان‌ها می‌توانستند اطلاعات پیچیده را به‌صورت بصری و قابل درک نمایش دهند.

این نقشه سه‌بعدی به ما کمک می‌کند تا دیدگاه جدیدی نسبت به زندگی و خلاقیت انسان‌های پیشاتاریخی داشته باشیم. کشفی که نشان می‌دهد انسان‌ها از همان ابتدا به دنبال ثبت و درک محیط اطراف خود بوده‌اند، نه فقط برای بقا، بلکه برای تعامل و درک بهتر جهان.