بزرگنمايي:

آریا جوان - خبرگزاری دانشجو / حتی حضور پژمان جمشیدی در فیلم «دایناسور» به عنوان بازیگری که زمانی تضمینی برای فروش فیلم‌ها بود، نتوانسته رونق سابق را به سینماها بازگرداند. تکرار نقش‌ها و عدم تنوع در انتخاب‌ها، مخاطبان را خسته کرده است. 
 در صدر جدول فروش سینماها کمدی «دایناسور» در میان فیلم‌های جدید پیشتاز است و بعد از آن فیلم «موسی کلیم الله» در جایگاه دوم قرار دارد. البته این دو فیلم روی هم به اندازه 500 هزار نفر هم تاکنون تماشاگر نداشته‌اند و اکران های نوروزی در همین ابتدای راه با چالش کاهش آمار فروش مواجه اند.
کمدی هم کافی نیست!
با وجود اینکه از میان 8 فیلمی که در بسته اکران های نوروزی قرار گرفته است نیمی در ژانر کمدی هستند و آمار حضور فیلم های کمدی از دیگر فیلم های روی پرده به وضوح بیشتر است هم باعث نشد تا آمار فروش سینما تکانی بخورد! این بار حتی خنده‌های تصنعی هم نتوانست مخاطبان را به سالن‌ها بکشاند. به نظر می‌رسد کلیشه‌های تکراری و شوخی‌های دمده، دیگر رمقی برای خندیدن باقی نگذاشته است و همین کمدی های تازه به اکران رسیده هم مخاطبان را مجاب نکرده تا به سینما بیایند.
بازار
افزایش بلیط تنها دلیل است؟!
یکی از دلایل کاهش آمار فروش فیلم های نوروزی در سینما این است که شروع اکران ها با تصویب طرح افزایش قیمت بلیط ها همگام شده است. افزایش بلیطی که هر ساله در حال رخ دادن است و در ابتدای افزاش قیمت ها آمار بینندگان از فیلم های سینمایی روند نزولی را پیش می گیرد اما به ندرت این آمار در جایی به ثبات می رسد و حتی رو به افزایش می رود.
فیلم های ضعیف تیر خلاص سینما!
پایین آمدن سطح کیفی تولیدات و ضعف های محتوایی که دارد ، خود دلیلی برای کاهش رغبت مردم به دیدن این آثار هست. طنز که حالا جزو پر مخاطب ترین ژانر های فیلم در گیشه های سینمایت، این روز ها در حال رقم زدن فاجعه هایی است که هر روز به ضعیف تر شدن و کم محتوا تر شدن نزدیک می شود.
از بحث محتوایی هم که بگذریم ، انتخاب بازیگر یکی از نکات مهم در کارگردانی فیلم است. این روز ها نام پژمان جمشیدی از روی پرده سینما پایین نمی آید، تنها از فیلمی به فیلم دیگر منتقل می شود. سبک بازی ، نوع دیالوگ و اکت هایی که در همه این نقش ها تکراری است و یک الگو را در ژانر طنز دنبال می کند.
پژمان جمشیدی همیشه و هر جا!
 پژمان جمشیدی، ستاره‌ای که در سال‌های اخیر در اکثر فیلم‌های کمدی حضور داشته، به نظر می‌رسد به نقطه اشباع رسیده باشد. مسعود اطیابی، کارگردانی که روزی به عنوان ناجی گیشه شناخته می‌شد و آثار او جزو پرفروش ترین های سینما بودند، این بار با فیلم «دایناسور» به میدان آمده است. فیلم دایناسور در همین ابتدای ورود توانست پرفروش ترین فیلم سینما باشد ، اما همین فیلم پرفروش هم آمار ضعیفی را نسبت به سال های گذشته برای خود رقم زده است.
بازی نقش اول این فیلم پژمان جمشیدی است اما حتی حضور جمشیدی، بازیگری که زمانی تضمینی برای فروش فیلم‌ها بود، نتوانسته رونق سابق را به سینماها بازگرداند. تکرار نقش‌ها و عدم تنوع در انتخاب‌ها، مخاطبان را خسته کرده است.
پژمان جمشیدی به عنوان یکی از بازیگران برجسته سینما و تلویزیون ایران، در سال‌های اخیر در بسیاری از فیلم‌ها و سریال‌ها فعالیت داشته است. جمشیدی با بازی در سریال «پژمان» به شهرت رسید و در فیلم‌هایی چون «خوب، بد، جلف»، «تگزاس»، و «شیشلیک» به عنوان یک بازیگر کمدی شناخته شد. در سال‌های اخیر، او در آثار جدی‌تری مانند «بی‌بدن» نیز حضور داشته است.
همچنین در تلویزیون، سریال‌های «زیرخاکی» و «دیوار به دیوار» از جمله کارهای اوست. جمشیدی در شبکه نمایش خانگی نیز 6 اثر از خود به جا گذاشته که «افعی تهران» و «آفتاب‌پرست» مثال‌هایی از آن هستند. فعالیت‌های او از سال 1392 و پس از کناره‌گیری از فوتبال آغاز شد و به خاطر کارنامه پربار خود، لقب پول‌سازترین و فعال‌ترین بازیگران سینما را از آن خود کرد.
پژمان جمشیدی: نجات‌دهنده یا اشباع‌کننده سینما؟
لقب پول‌سازترین و فعال‌ترین بازیگران سینما همه فیلمسازان را وسوسه کرد که در تولیدات خود از حضور این بازیگر استفاده کنند. اطیابی که در اکران نوروزی فیلم سینمایی «دایناسور» را روی پرده برده تا کنون در 5 پروژه با پژمان جمشیدی کار کرده است که همه پروژه ها هم به اکران سینمایی رسیدند.
این لقب حالا پژمان جمشیدی را برای مردم بیشتر به یک مهره سوخته بدل کرده است. بازی های تکراری و سناریوهای طنز و شخصیتی شبیه به هم در فیلم های روی پرده سینما! نام و تصویر جمشیدی از روی بیلبورد های سینما پایین نمی آید و همین پرکاری اش دلیلی شد بیشتر سینما را از چهره خود اشباع کند تا این که بتواند به عنوان یک سوپراستار دیده شود.
سینما نیازمند نوآوری و تغییر در محتواست تا بتواند دوباره مخاطبان را به سالن‌ها بکشاند. بدون شک، بازگشت به اوج مستلزم تلاش برای بهبود کیفیت تولیدات و تنوع در انتخاب بازیگران است.