آریا جوان - مهر /مهدی علمی‌نیا کارگردان فیلم «برسد به دست مالدینی»، با تأکید بر نقش صلح، مهاجرت و ورزش در تعامل فرهنگی، این اثر را روایتی از امید، همدلی و واقعیت‌های اجتماعی دانست. مهدی علمی‌نیا تهیه کننده و کارگردان فیلم سینمایی «برسد به دست مالدینی» که در گروه سینمایی «هنروتجربه» اکران است در مورد ویژگی های روایی این فیلم گفت: فیلم‌های من معمولاً از نقطه‌ای آغاز می‌شوند که در آن یک معضل اجتماعی مطرح باشد. در این فیلم، موضوع مهاجرت را به‌عنوان یکی از چالش‌های مهم جوامع امروزی بررسی کرده‌ام. ایده اصلی فیلم از زمانی شکل گرفت که برای ساخت یک اثر در زمین‌های آث میلان و پرسپولیس حضور داشتم. در همان زمان، شخصیت پائولو مالدینی که به‌عنوان سفیر صلح فعالیت دارد، به سوژه فیلمم تبدیل شد. در ادامه، با خانواده‌ای مهاجر آشنا شدم که پسرشان به‌شدت علاقه‌مند به تیم آث میلان و مالدینی بود. او متوجه می‌شود که مالدینی به ایران آمده و تلاش می‌کند خود را به او برساند اما به دلیل ابتلا به سرطان مغز و استخوان موفق به این دیدار نمی‌شود. خواهر او تصمیم می‌گیرد فیلمی از برادرش تهیه کند و آن را به دست مالدینی برساند.
این کارگردان درباره رویکرد خود در پرداختن به موضوعات اجتماعی توضیح داد: همواره در آثارم بر اهمیت صلح، دوستی و سازش تأکید داشته‌ام. در این فیلم نیز نشان داده‌ام که اگر هر فرد در سرزمین خود بتواند نیازهایش را تأمین کند، نیازی به مهاجرت نخواهد داشت. همچنین، یکی از اهدافم در این اثر، نمایش مهمان‌نوازی مردم ایران بوده است. علاوه بر این، احساس وظیفه کردم که ادای احترامی به شهدایی داشته باشم که از جان خود گذشتند تا امروز امسال من در آرامش زندگی کنیم و من بتوانم فیلم بسازم.

علمی‌نیا با اشاره به تأثیر ورزش در ایجاد ارتباط میان فرهنگ‌ها عنوان کرد: ورزش یکی از مهم‌ترین ابزارهای ارتباطی بین ملت‌هاست. مردم بدون درگیری‌های سیاسی و اجتماعی، تیم‌های محبوب خود را تشویق می‌کنند و این فضا به ایجاد همدلی بین آنها کمک می‌کند. از سوی دیگر، بسیاری از مهاجران در کشورهای میزبان از طریق مسابقات ورزشی با مردم آن جامعه ارتباط برقرار می‌کنند. در حقیقت، رقابت‌های ورزشی می‌توانند نقش مؤثری در تعامل بینافرهنگی ایفا کنند.
وی همچنین نقش جشنواره‌های جهانی فیلم را در این زمینه مؤثر دانست و افزود: همان‌طور که ورزش موجب آشتی ملت‌ها با یکدیگر می‌شود، جشنواره‌های سینمایی نیز بستری برای این تعامل هستند. عباس کیارستمی همیشه بر این موضوع تأکید داشت و من نیز در آثارم سعی کرده‌ام این نگاه را دنبال کنم.
کارگردان «برسد به دست مالدینی» درباره سبک فیلمسازی خود توضیح داد: من در خانواده‌ای عکاس بزرگ شدم و همواره تلاش کرده‌ام سه اصل را در ساخت فیلم‌هایم رعایت کنم. اول، پرداختن به آسیب‌های اجتماعی، به‌ویژه مسائلی که زنان با آن مواجه هستند. دوم، انتخاب لوکیشن‌هایی که با فضای فیلم و شخصیت‌ها هماهنگ باشند. سوم، استفاده از نورپردازی طبیعی و پرهیز از نورهای سنگین، چرا که به مستند بودن تصویر اعتقاد دارم. این نگاه را نیز از عباس کیارستمی الهام گرفته‌ام و همواره تلاش می‌کنم تصاویرم باورپذیر و نزدیک به واقعیت باشند.
علمی‌نیا درباره اهمیت سینمای «هنروتجربه» گفت: من تاکنون حدود 130 فیلم ساخته‌ام اما معتقدم که سینمای «هنروتجربه» برای فیلمسازان جوان یک سکوی پرتاب قدرتمند است. در گذشته، این فضا محدودتر و مختص طیف خاصی از مخاطبان بود اما امروز «هنروتجربه» مسیر گسترده‌تری پیدا کرده و می‌تواند به بستری برای فیلمسازان مستعد تبدیل شود. به نظر من، سینما باید به 2 بخش تقسیم شود؛ بخش الف که شامل سینمای بدنه است و بخش ب که به سینمای «هنروتجربه» اختصاص دارد. اگر این بخش از حمایت‌های مالی برخوردار شود، امکان رشد فیلمسازان جوان و تولید آثار ارزشمند بیشتر فراهم خواهد شد.
در پایان، علمی‌نیا از افرادی که در این پروژه همراه او بوده‌اند، قدردانی کرد و یادآور شد: سید ضیا هاشمی مشاور کارگردان، فردی بسیار باتجربه و تأثیرگذار در سینمای من بوده است که از او بسیار ممنونم. همچنین از مسعود اطیابی که به‌عنوان جانشین تهیه‌کننده در کنار من حضور داشت، سپاسگزارم.