بزرگنمايي:

آریا جوان - آخرین خبر /در زندگی مشترک، صحبت از دخالت‌های خانواده‌های دو طرف همیشه یکی از موضوعات داغ است، بیشتر ما خانم‌ها هم روی دخالت خانواده شوهر حساس هستیم و از یک موضوع مهم غافل می‌شویم یعنی دخالت‌های خانواده خودمان، به‌ویژه مادر گرامی در زندگی خانوادگی. این‌که کدام غذا «جلوی خانواده شوهرت زشته»، یا این‌که بیرون رفتن با دوستان «جلوی شوهرت زشته»، حرف‌هایی هستند که ناخودآگاه ممکن است استقلال، تصمیم‌گیری‌ و حتی آرامش یک زن متأهل را تحت تأثیر قرار دهند. در این مطلب قرار است از این موضوع پرده برداریم، دلایل این رفتارها را بررسی کنیم، شیوه درست مواجهه با این دخالت‌ها را بیابیم و در عین حفظ احترام به خانواده، استقلال شخصی‌مان را تثبیت کنیم. اگر شما هم در تلاش برای مدیریت این چالش‌ها هستید، با ما همراه شوید.
چرا بزرگ‌ترها چنین دخالت‌هایی در زندگی دختران متأهل دارند؟
بزرگترها، به‌ویژه مادران، عاشق دخترشان هستند و از روزی که او پا به زندگی متأهل گذاشته، نگرانی‌هایشان نسبت به او چند برابر می‌شود. این دخالت‌ها معمولاً از نگاه مادر چیزی جز «اظهارنظر خیرخواهانه» نیست. آنها حس می‌کنند تجربه‌شان از زندگی، گویای همه چیز است و وظیفه دارند این دانش گران‌بها را با شما به اشتراک بگذارند تا دخترشان براساس معیارهایی که شاید گاهی کهنه هم باشد در خانواده شوهر یک کدبانوی تمام عیار معرفی شود. اما همیشه خیرخواهی به این معنی نیست که رفتار مادرها صحیح است. گاهی این توصیه‌ها می‌توانند استقلال دختر را زیر سؤال برده یا باعث شود او در زندگی مشترکش احساس محدودیت کند. از طرفی، در درازمدت این دخالت‌ها ممکن است روابط مادر و دختر را درگیر تنش‌هایی کند و باعث از دست رفتن صمیمیت شود.
مرز مشورت سالم و دخالت بیجا را چگونه تشخیص دهیم؟
تشخیص مشورت سالم از دخالت بی‌جا یکی از هنرهایی است که زنان متأهل باید یاد بگیرند. 
مشورت سالم چیست| زمانی است که بزرگترها پیشنهادی ارائه می‌دهند بدون آن‌که به شما فشار بیاورند که حتماً همان را عملی کنید. مثلاً مادر می‌گوید: «اگر می‌خواهی مهمانی خوبی باشه، فلان غذا که من همیشه درست می‌کنم معرکه است!»؛ این جمله مشورت است، نه دخالت. 
بازار
دخالت بیجا چیست| ز مانی است که بزرگترها بدون توجه به سبک زندگی شما، تصمیم یا حرف‌شان را به شما تحمیل کنند. مانند: «چرا غذاهایی که همیشه گفتم رو نمی‌پزی جلوی خانواده شوهرت زشته، این‌طور ممکنه بهت ایراد بگیرن!» این جمله جدای از ایجاد استرس، پیامد منفی در اعتماد به تصمیمات شما دارد.
برای تشخیص مشورت از دخالت، باید به لحن، محتوا و میزان اصرار گوینده دقت کنید. به هر پیشنهادی که همراه با «باید» یا فشار روانی باشد، می‌توان به‌عنوان دخالت نگاه کرد.
چه‌ طور مشورت‌های درست را بپذیریم؟
بسیاری از اوقات بزرگترها واقعاً حرف‌های خوبی دارند. تجربه‌های مادران از زندگی مشترک، برای زنان متأهل می‌تواند همچون چراغ راهنما باشد، اما پذیرش این مشورت‌ها نیاز به اعتماد به نفس دارد. پس: 
پیشنهادها را گوش دهید و سپس تحلیل کنید؛ مخاطب بزرگترها باشید اما تصمیم گیرنده نهایی باشید. اگر نظرشان با دیدگاه شما هماهنگ است، جمله‌ای مثل «ممنون مامان، این پیشنهاد خیلی خوب بود، حتماً عملی می‌کنم» می‌تواند به تقویت رابطه شما کمک کند. در نهایت اگر پیشنهادی قابل قبول نیست، محترمانه توضیح دهید: «خیلی ممنون که این رو گفتی، واقعاً به فکر من هستی، اما من یک جور دیگه فکر کردم و برای من بهتره که روش خودم رو امتحان کنم.» لجبازی در برابر بزرگترها به‌خصوص وقتی حرف حساب می‌زنند نه تنها چالش را حل نمی‌کند، بلکه به روابط آسیب می‌زند. هنر بازگو کردن این نکته که شما به نظر آنها احترام می‌گذارید اما برای تصمیم‌گیری نهایی استقلال دارید، کلید تعامل صحیح است.
چگونه محترمانه از دخالت‌های بیجا جلوگیری کنیم؟
برای پیشگیری از دخالت‌های بیجا، باید از همان ابتدا مرزی برای مرزهای مستقل خود بسازید: 
اولویت‌بندی| وقتی معتقد هستید که راهی برای زندگی‌تان مناسب است، با مهربانی و آرامش بر آن پافشاری کنید. 
مهارت ابراز نظر مستقل| اگر دیدگاه بزرگترها با شما منافات دارد، جمله‌هایی استفاده کنید که هم مستقل بودن شما را نشان دهد و هم به احترام طرف مقابل لطمه نزند: «مامان عزیزم، خیلی دوست دارم نظرت رو بشنوم، اما فکر می‌کنم این بار دیدگاه من تأثیر بیشتری در زندگی‌ام داشته باشد.» 
شیوه پیشگیری از توصیه‌های دائمی| گاه پیش از آن‌که فضای دخالت پیش آید، باید مسائل را روشن کنید. برای مثال، اگر مادر شروع به نقد غذا کرد، بگویید: «مامان من می‌دونم این غذا جلوی خانواده شوهر بهترین انتخاب نیست، ولی فکر کردم جسارت به خرج بدم و چیزی از سلیقه خودم اضافه کنم.» این مدل صحبت فضای نقد را آرام می‌کند.
در انتها، به یاد داشته باشید، اصل ماجرا این است که روابط شما با خانواده‌تان حفظ شود؛ استقلال و احترام، دو روی سکه‌ای هستند که در تعامل با خانواده باید همزمان رعایت شوند.