بزرگنمايي:

آریا جوان - ایرنا / محمد مسلمی، هنرمند فعال در حوزه تولید آثار کودک و نوجوان، بخش بیشتر آثار سینمایی امروز را هجو و بذله‌گویی دانست و علاقه‌مندی خود را برای ساخت یک اثر کمدی‌موزیکال با بازیگران بزرگسال اعلام کرد.
محمد مسلمی در گفت و گو با خبرنگار سینمایی ایرنا با اشاره به فیلم سینمایی زودپز به عنوان یکی از آثاری که اخیرا دیده، اظهار داشت: چه در تئاتر و چه تلویزیون و سینما، آن کار کمدی که باید، نمی‌بینیم؛ بیشتر کار طنز دیالوگی می‌بینیم و اتفاق تصویری در آن نمی‌افتد. آثار محتوای غنی هم ندارند و ساختاری در قصه که دنبال شود و حظ بصری و شنوایی ببرید، وجود ندارد. این آثار بیشتر به سمت هجو، بذله‌گویی و شوخی‌ رفته است.
وی در مورد فعالیت‌های خود گفت: می‌خواهم کار کمدی بزرگسال بسازم بگویم می‌شود کار کمدی کرد و خنداند، بدون این که وارد بحث‌های دیگر شویم. زمان زیادی است کار کمدی خوب ندیدم. یک کمدی موزیکال می‌سازم با بزرگسالان. «هشتگ خاله سوسکه» هم که ساختم، موزیکال بود. دنبال این هستم کمدی‌موزیکال‌ داشته باشم با قصه جذابی که مخاطب از آن لذت ببرد. اتفاق‌های تصویری را هم در آن ببینیم.

مسلمی همچنین در خصوص واسپاری فعالیت‌های فرهنگی و هنری به اصناف فعال در این حوزه گفت: برای حرفه‌ای عمل کردن باید این کار را کنیم. همه چیز دولتی است. سالن‌های تئاتری که کانون دارد و در همه جا حتی در پایتخت نتوانستیم این سالن‌ها را از مخاطب پر کنیم. در کشورهای دیگر باید برای تماشای تئاتر وقت بگیرند؛در حالی که در سالن‌های ما 100 نفر مهمان هستند و بقیه فامیل. این فاجعه است.
وی گفت: کانون پرورش فکری که قبلا کارهای خوبی تولید می‌کرد و برنامه‌های تلویزیونی، همه باید کار خود را درست انجام دهند. ما یک جورایی خود را در داخل تحریم کردیم. خنده، شادی، امید و نشاط، با ادبیات غنی و هنرمندانی که داریم خیلی می‌توانیم خودمان را در سطح جهانی نشان دهیم. اما بحث اقتصادی باعث شده خیلی از هنرمندان هر کاری را بگیرند.
مسلمی اضافه کرد: در صورتی که همه کار خود را درست انجام دهند، کارهای فاخر در سینما، تلویزیون و تئاتر می‌بینیم و رنگ و بوی کارها عوض می‌شود و هر کاری باید حرفی داشته باشد. مخاطب ما شریف است و حق دارد برنامه خوب ببیند.
آرزویم تسری دادن حال خوب در کشورم است
او درباره این که آیا به آرزوی خود در هنر رسیده است؟ اظهار داشت: در هنر، خدا را شکر که به آرزویم رسیدم. اول این که هنرپیشه شدم و فراتر از آن خدمت به خلق، خنداندن و امید دادن. اجرا برای بیماران، سرطانی‌ها و مردم؛ مردمی که این همه مشکلات دارند. آرزویم است یک کاری کنم تا حال خوب را در کشور تسری بدهم و این کار را با توجه به وجود هنرمندان به‌راحتی می‌شود انجام داد و با ساختاری از همه هنرمندان که در کشور داریم، استفاده کرد. رسالت ما سخت است و خدا را شکر در مسیر قرار داده و این بزرگترین لطف خداست.